Wisława (album)

Wisława – album studyjny polskiego trębacza jazzowego Tomasza Stańki nagrany w kompleksie Avatar Studios w Nowym Jorku z nowo utworzonym zespołem, nazwanym Tomasz Stańko New York Quartet.

Płyta ukazała się w lutym 2013 w formie podwójnej płyty CD (numer katalogowy: ECM 2304_05^[6]). Wydawnictwo inspirowane jest twórczością poetki Wisławy Szymborskiej i jest jej dedykowane. Płyta została objęta honorowym patronatem Fundacji Wisławy Szymborskiej. Stańko trzykrotnie miał okazję spotkać się z Wisławą Szymborską na scenie – podczas organizowanych przez wydawnictwo Znak spotkań autorskich (ostatnie miało miejsce w styczniu 2009 w Operze Krakowskiej)^[7]. Prapremierowe wykonanie na żywo odbyło się 9 lutego 2013, w muzeum sztuki Haus der Kunst w Monachium^[8]. Koncert utworów z albumu Wisława, zagrany 11 lutego 2013 w Operze Krakowskiej, zwieńczył obchody pierwszej rocznicy śmierci Wisławy Szymborskiej^[9].

Nagrania uzyskały status złotej płyty^[10].

Lista utworów

CD1

1.	„Wisława”	10:19
2.	„Assassins”	7:45
3.	„Metafizyka”	7:36
4.	„Dernier Cri”	10:16
5.	„Mikrokosmos”	8:20
6.	„Song For H”	4:38
		48:54

CD2

1.	„Oni”	6:30
2.	„April Story”	7:06
3.	„Tutaj - Here”	8:29
4.	„Faces”	8:04
5.	„A Shaggy Vandal”	7:31
6.	„Wisława, Var.”	13:13
		50:53

Muzycy

• Tomasz Stańko – trąbka
• David Virelles – fortepian
• Thomas Morgan – kontrabas
• Gerald Cleaver – perkusja

Wypowiedzi

• Magda Umer (prowadząca premierowy koncert w Operze Krakowskiej, 11.02.2013):

„Myślę, że dwie dziedziny sztuki: jazz i poezja są sobie najbliższe i myślę, że nie chcą, aby je nazywać, dookreślać. Wymykają się wszelkim próbom oprawiania w ramy definicji”^[11]

• Tomasz Stańko (dla „Newsweeka”):

„Chcę jej dać głos na tej płycie, nazwałem dwa utwory tytułami jej wierszy. Myślę, żeby ona zapowiadała te utwory, powiedziała 'Metafizyka' i wtedy gram tę 'Metafizykę'. Nie wiem, czy to przejdzie, ale chciałbym, żeby jej głos tam był. W jej głosie było czuć tego Nobla”^[12]

• Tomasz Stańko o współpracy z Wisławą Szymborską (książka „Desperado”):

„Głos Szymborskiej robił na mnie największe wrażenie. Informował o charakterze wiersza, o jego głębi. Treść, charakter wiersza nie są jednak dla mnie aż tak ważne w czasie występu. Fascynuje mnie to, że kiedy poeta czyta swój wiersz, w tym czytaniu zawiera całe tony dni, przez które pisał. Oni długo piszą. Te przemyślenia i ta głębia sprawiają, że słowa mają taki ciężar, że żaden aktor tego nie odda. Nigdy.”

• Tomasz Stańko (wywiad dla PAP, kwiecień 2012):

„Znaleźć się na jednej scenie z artystką takiego formatu jak Szymborska to tak jakby grać z Milesem Davisem, czy Keithem Jarrettem. Muzyka sama wypływała z trąbki.”

Przypisy

Linki zewnętrzne

• E-materiały prasowe (EPK) dotyczące "Wisławy"