Wital Silicki

Wital Silicki Віталь Сіліцкі
Data urodzenia	25 grudnia 1972
Data śmierci	11 czerwca 2011
Zawód, zajęcie	politolog
Narodowość	Białorusini
Tytuł naukowy	doktor politologii
Wyznanie	prawosławie

Wital Silicki (biał. Віталь Сіліцкі, ros. Виталий Силицкий; ur. 25 grudnia 1972; zm. 11 czerwca 2011) – białoruski politolog, doktor politologii, dziennikarz, autor książek, w latach 2007–2011 dyrektor Białoruskiego Instytutu Badań Strategicznych.

Życiorys

Urodził się 25 grudnia 1972 roku. W 1994 roku ukończył studia na Wydziale Filozofii i Nauk Społecznych Białoruskiego Uniwersytetu Państwowego, uzyskując specjalność socjologa. Następnie studiował na Uniwersytecie Środkowoeuropejskim w Budapeszcie, gdzie uzyskał tytuł magistra politologii, a także na Uniwersytecie Rutgersa w stanie New Jersey w Stanach Zjednoczonych, gdzie uzyskał stopień doktora politologii^[1][2]. Będąc studentem tej ostatniej uczelni, interesował się szczególnie komparatywnymi metodami badań zjawisk społecznych i politycznych. Rozpoczął też wówczas współpracę z Janem Zaprudnikiem^[3].

W latach 1999–2003 pracował na Europejskim Uniwersytecie Humanistycznym w Mińsku. Następnie odbywał staż w Międzynarodowym Forum Badań nad Demokracją przy Narodowej Fundacji na rzecz Wspierania Demokracji w Stanach Zjednoczonych, a także na Uniwersytecie Stanforda^[2].

W 2007 roku założył i do śmierci kierował Białoruskim Instytutem Badań Strategicznych. W swojej pracy politologa wyróżniał się tym, że dzięki edukacji w Europie zachodniej i w Ameryce analizował sytuację na Białorusi w kontekście politologii ogólnoświatowej; utrzymywał kontakt z międzynarodowym środowiskiem naukowców, dobrze znał język angielski^[1][2].

Od 2002 roku pisał artykuły o tematyce politycznej dla strony internetowej naviny.by i dla czasopisma „Nasza Niwa”. Według słów Alaksandra Kłaskouskiego, redaktora strony naviny.by, Wital Silicki umiał uchwycić sedno wydarzeń, i metaforycznie, dogłębnie je przeanalizować, łączył się w nim talent naukowca i talent publicysty^[1].

Wital Silicki ponad rok walczył w chorobą nowotworową nerki. Dzięki pomocy Biura na rzecz Demokratycznej Białorusi z Brukseli przez pewien czas leczył się w Belgii. Niedługo przed śmiercią wrócił na Białoruś. Na jego prośbę spotkał się z nim duchowny prawosławny posługujący się językiem białoruskim^[4].

Życie prywatne

Wital Silicki miał brata. Wyznawał prawosławie^[4].

Publikacje

Wital Silicki jest autorem książek:

• Adkładzienaja swaboda: postkamunistyczny autarytaryzm u Sierbii i Biełarusi (opublikowana na łamach czasopisma „ARCHE” w 2002 roku);
• we współautorstwie z Janem Zaprudnikiem: Histaryczny Słounik Biełarusi (Scarecrow Press, 2007);

a także ponad 100 publikacji w wydawnictwach Białorusi, USA, krajów Unii Europejskiej i Federacji Rosyjskiej^[2].

Stypendium im. Witala Silickiego

Pod koniec 2011 roku na Słowacji utworzone zostało Stypendium im. Witala Silickiego. Jego inicjatorami były: Instytut Badań Europejskich i Stosunków Międzynarodowych (IESIR) z siedzibą na Słowacji oraz Białoruski Instytut Badań Strategicznych (BISS) z siedzibą na Litwie, a wsparła go Słowacka Agencja ds. Współpracy w Rozwoju Międzynarodowym. Stypendium skierowane jest do białoruskich studentów, absolwentów uczelni wyższych i kandydatów nauk, a jego celem jest udoskonalić nawyki, wiedzę i kwalifikacje białoruskich studentów w sferach integracji europejskiej, budowy instytucji i administracji państwowej. Przewiduje on 5–6-miesięczne kursy w języku angielskim na Uniwersytecie Komeńskiego i placówkach akademickich i naukowych w Bratysławie^[5].

Przypisy