Wojciech Bonowicz

Wojciech Bonowicz

Wojciech Bonowicz (2013)
Data i miejsce urodzenia	10 stycznia 1967 Oświęcim
Zawód, zajęcie	poeta, dziennikarz, publicysta
Odznaczenia

Galeria

Wojciech Bonowicz, Agnieszka Wolny-Hamkało, Ilona Witkowska, Karol Maliszewski, VIII Festiwal Góry Literatury, Ludwikowice Kłodzkie (2022)

Wojciech Bonowicz i Karolina Jaklewicz, VIII Festiwal Góry Literatury, Radków (2022)

Wojciech Bonowicz, Karol Maliszewski, VI Festiwal Góry Literatury, Guzowata (2020)

Wojciech Bonowicz, Michał Heller, VIII Festiwal Góry Literatury (2022)

Wojciech Bonowicz (ur. 10 stycznia 1967 w Oświęcimiu^[1][2]) – polski poeta, publicysta, dziennikarz.

Życiorys

Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jako poeta debiutował w 1995 tomem Wybór większości. Otrzymał wyróżnienie w Konkursie na Brulion Poetycki (1989), nagrodę główną w konkursach poetyckich Nowego Nurtu (1995) oraz im. Krzysztofa Kamila Baczyńskiego (1995). Jego biografię księdza Tischnera nominowano do Nagrody Literackiej „Nike” 2002^[3]. Opracował również Myśli wyszukane ks. Józefa Tischnera i Miłość nas rozumie, zbiór rozważań tego autora. Książka Pełne morze została nagrodzona w 2007 Nagrodą Literacką Gdynia w kategorii „poezja”^[4] i nominowana do Nagrody Literackiej „Nike”^[5], tom Polskie znaki był nominowany w 2011 do Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej „Silesius”^[6], a tom Echa był nominowany w 2014 roku do Nagrody Literackiej „Nike”^[7], do Nagrody Poetyckiej im. Wisławy Szymborskiej^[8] oraz do Nagrody Poetyckiej im. K.I. Gałczyńskiego – Orfeusz^[9]. W 2018 nominowany do Nagrody Poetyckiej im. Wisławy Szymborskiej oraz do Nagrody Literackiej „Nike” za tom Druga ręka^[10][11]. Współpracuje z „Tygodnikiem Powszechnym”. Jest jednym z recenzentów książek w programie Sztuka czytania emitowanym przez TVP Kultura. Był regularnym uczestnikiem wydawanego w latach 2010–2015 pisma mówionego Gadający Pies. Poeta projektu Sfotografuj wiersz – Zwierszuj fotografię^[12]. Mieszka w Krakowie.

Jego wspomnienie o Marku Eminowiczu znalazło się w wydanej w 2009 roku książce Lubię swoje wady. Marek Eminowicz w opowieściach na siedemdziesięciopięciolecie^[13].

W 2012 został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi za „osiągnięcia w działalności społecznej oraz wydawniczej” (M.P. z 2012 r. poz. 283). W 2019 r. wraz z małżonką Dianą Bonowicz otrzymał Medal św. Brata przyznany im za wspieranie osób niepełnosprawnych w ramach Ruch "Wiara i Światło". ^[14]

Był członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich do sierpnia 2020 roku^[15]. Jest członkiem Rady Fundacji im. Brata Alberta. ^[16]

Publikacje

Wiersze

• Wybór większości (1995)
• Hurtownia ran (2000)
• Wiersze ludowe (2001)
• Pełne morze (2006)
• Hurtownia ran i Wiersze ludowe (2007)
• Wybór większości i Wiersze z okolic (2007)
• Polskie znaki (2010)
• Echa (2013)
• Druga ręka (2017)
• Wielkie rzeczy (2022, Wydawnictwo a5)^[17]

Rozmowy

• Schody do nieba. Z Ojcem Leonem Knabitem OSB rozmawiają Wojciech Bonowicz i Artur Sporniak (1999)
• Niebo to inni. Z Janiną Ochojską rozmawia Wojciech Bonowicz (2000)
• Od początku do końca. Z ojcem Leonem Knabitem OSB rozmawiają Wojciech Bonowicz i Artur Sporniak (2002)
• Moje życie nielegalne wywiad-rzeka z ks. Tadeuszem Isakowiczem-Zaleskim (2008)
• Wagiel. Jeszcze wszystko będzie możliwe z Wojciechem Waglewskim (2017)

Książki biograficzne

• Tischner (2001)
• Kapelusz na wodzie. Gawędy o księdzu Tischnerze (2010)
• Tischner. Biografia (2020)

Przypisy