Wojciech Kalenkiewicz
 porucznik artylerii | |
| Data urodzenia | 31 sierpnia 1914 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 12 września 1939 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | dowódca plutonu artylerii piechoty |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  | |
Wojciech Kalenkiewicz (ur. 31 sierpnia 1914, zm. 12 września 1939 w Piastowie) – porucznik artylerii Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Jana (1875–1960) i Heleny z Zawadzkich. Był młodszym bratem Anny (1903–1967) i Macieja (1906–1944).
Był absolwentem Szkoły Podchorążych Artylerii w Toruniu. 4 sierpnia 1934 Prezydent RP Ignacy Mościcki mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1934 i 5. lokatą w korpusie oficerów artylerii, a minister spraw wojskowych wcielił do 1 pułku artylerii lekkiej Legionów w Wilnie[1]. Na stopień porucznika został awansowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1938 i 11. lokatą w korpusie oficerów artylerii[2][3]. W 1939 pełnił służbę w 2 pułku piechoty Legionów na stanowisku dowódcy plutonu artylerii piechoty[4]. Na tym stanowisku walczył w kampanii wrześniowej[5][6]. 12 września ranny pod Ołtarzewem dostał się do niemieckiej niewoli. Tego samego dnia został zamordowany w Piastowie. Według innej wersji zmarł 26 września w szpitalu PCK w Ursusie[7], w następstwie ran odniesionych 13 września[8][9].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari – pośmiertnie 29 września 1939 przez dowódcę Armii „Łódź” i „Warszawa” gen. dyw. Juliusza Rómmla[10]
- Brązowy Krzyż Zasługi – 1938[11]
Przypisy
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 15 sierpnia 1934 roku, s. 214, 223.
- ↑ Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 459.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 190.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 549.
- ↑ Bielski 1991 ↓, s. 133, 134, 388.
- ↑ Głowacki 1985 ↓, s. 53, 58.
- ↑ Bielski 1991 ↓, s. 388.
- ↑ Straty ↓.
- ↑ Głowacki 1985 ↓, s. 175, 350.
- ↑ Rómmel 1958 ↓, s. 391, tu błędnie jako por. Kolankiewicz.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 59.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Mieczysław Bielski: Grupa Operacyjna „Piotrków” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1991. ISBN 83-11-07836-X.
- Ludwik Głowacki: Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939. Wyd. 5. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1985. ISBN 83-11-07109-8.
- Juliusz Rómmel: Za honor i ojczyznę. Wspomnienia dowódcy armii „Łódź” i „Warszawa”. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo „Iskry”, 1958.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2004. ISBN 978-83-7188-691-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2020-05-29].
Media użyte na tej stronie
Naramiennik porucznika Wojska Polskiego (1919-39).
Baretka: Brązowy "Krzyż Zasługi".