Wojciech Zabłocki
 | |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 6 grudnia 1930 |
| Data śmierci | 5 grudnia 2020 |
| Profesor nauk technicznych | |
| Specjalność: architektura obiektów sportowych, projektowanie architektoniczne | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Profesura | 1999 |
| Odznaczenia | |
   | |
.jpg) | ||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | ||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
_01.jpg)
Wojciech Mikołaj Zabłocki (ur. 6 grudnia 1930 w Warszawie, zm. 5 grudnia 2020[1]) – polski architekt, szermierz, olimpijczyk, znawca architektury sportowej, profesor nauk technicznych, pedagog.
Brał udział w czterech igrzyskach olimpijskich, na których zdobył trzy medale w szermierce – dwa srebrne i brązowy. Zdobył dziewięć medali mistrzostw świata, a także pięć tytułów mistrza Polski. W 1953 został indywidualnym mistrzem świata juniorów.
Był wykładowcą w Instytucie Architektury Politechniki Łódzkiej i na Wydziale Architektury Wyższej Szkoły Ekologii i Zarządzania w Warszawie, a także członkiem Polskiej Akademii Umiejętności.
Kariera sportowa
Specjalista szabli. Wychowanek węgierskiego szablisty Jánosa Keveya. W czasie kilkunastoletniej kariery zawodniczej reprezentował kluby: MKS Katowice, Budowlani Kraków, Krakowski Klub Szermierzy i Marymont Warszawa.
Starty olimpijskie:
- Helsinki 1952 – w drużynie zajął dzielone 5–8. miejsce, indywidualnie odpadł w ćwierćfinałowych walkach grupowych
- Melbourne 1956 – w drużynie zdobył srebrny medal, indywidualnie zajął 6. miejsce
- Rzym 1960 – w drużynie zdobył srebrny medal, indywidualnie zajął 5. miejsce
- Tokio 1964 – w drużynie zdobył medal brązowy, nie startował indywidualnie
Starty w mistrzostwach świata:
- 1953 – 3. miejsce (drużynowo)
- 1954 – 2. miejsce (drużynowo)
- 1955 – 4. miejsce (indywidualnie)
- 1957 – 3. miejsce (drużynowo)
- 1958 – 3. miejsce (drużynowo)
- 1959 – 1. miejsce (drużynowo)
- 1961 – 1. miejsce (drużynowo), 3. miejsce (indywidualnie)
- 1962 – 1. miejsce (drużynowo)
- 1963 – 1. miejsce (drużynowo)
Kariera zawodowa i naukowa
Niezależnie od kariery sportowej pracował zawodowo jako architekt. W 1954 ukończył studia na Wydziale Architektury Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie i w 1955 został członkiem Stowarzyszenia Architektów Polskich. W 1968 obronił doktorat, a w 1980 habilitował się. W 1999 otrzymał tytuł profesora nauk technicznych. W 2019 został członkiem czynnym Polskiej Akademii Umiejętności[2].
Zajmował się przede wszystkim architekturą obiektów sportowych, zaprojektował m.in. salę gier Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie, Ośrodek Przygotowań Olimpijskich w Warszawie, kompleks sportowy w Koninie, Centrum Sportowe w Zgorzelcu, halę sportową w Puławach przy ul. Partyzantów, ośrodek sportowy w Aleppo, Ośrodek Olimpijski w Syrii w Latali Latakii[3], był także wraz z rzeźbiarzem prof. Gustawem Zemłą współtwórcą m.in. Pomnika Powstańców Śląskich w Katowicach (1964–1967, 1968 nagroda resortowa).
W latach 1982–1985 wystawiał swoje prace malarskie i rysunkowe w Warszawie, Aleppo i Damaszku. W 1987 brał udział w realizacji serialu dokumentalnego pt. Biała broń, jako konsultant i autor sekwencji pojedynków, w których brał udział razem ze swoim synem, Michałem.
Odznaczenia i nagrody
Był wielokrotnie nagradzany zarówno za sukcesy sportowe, jak i prace architektoniczne. W 1995 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[4], a w 1998 – Krzyżem Komandorskim tego orderu[5]. 29 maja 2011 za wspaniałą karierę sportową, olbrzymią charyzmę w działaniu na rzecz sportowców i sportu oraz magiczne piękno zaklęte w Jego architekturze został uhonorowany Orderem Ecce Homo[6].
Pięciokrotnie otrzymał złoty Medal „Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe”, był laureatem szeregu architektonicznych nagród resortowych. W 1952 znalazł się na szóstym miejscu Plebiscytu „Przeglądu Sportowego” na najlepszych sportowców Polski, w 1954 był w tej klasyfikacji dziesiąty, a w 1955 – siódmy.
Publikacje
W 1992 roku, wspólnie z Ryszardem Parulskim zgłosił projekt i opracował szczegółową koncepcję organizacyjno-architektoniczną zorganizowania w Warszawie w 2012 roku XXX Letnich Igrzysk Olimpijskich.
Autor książek, m.in.:
- Z workiem szermierczym po świecie (1962)
- Podróże z szablą (1965)
- Piórkiem i szablą (1982)
- Architektura dla potrzeb czynnej rekreacji w aglomeracjach miejskich (1968)
- Cięcia prawdziwą szablą (1989)
- Polskie sztuki walki. Miecz oburęczny i szabla husarska (2001)
- Walczę więc jestem (2006)
- Architektura (2007)
- Szable świata (2011)
Był współautorem książki „Bitwa Warszawska 1920” wraz z Januszem Jarosławskim[7].
Życie prywatne
Mąż aktorki Aliny Janowskiej (zm. 2017), ojciec Michała Zabłockiego, poety i reżysera. W 2015 członek honorowego komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed wyborami prezydenckimi w Polsce[8].
Zmarł 5 grudnia 2020 w przeddzień swoich 90. urodzin[9]. 11 grudnia 2020 został pochowany w Alei Zasłużonych Cmentarza Wojskowego na Powązkach (kwatera G-tuje-37) w grobowcu obok zmarłej w 2017 żony Aliny Janowskiej-Zabłockiej[10].
Przypisy
- ↑ Zmarł Wojciech Zabłocki – polski medalista olimpijski. sport.interia.pl, 5 grudnia 2020. [dostęp 2020-12-05].
- ↑ Członkowie. „Rocznik Polskiej Akademii Umiejętności”. Rok 2019, s. 25, 2020. Kraków: Polska Akademia Umiejętności. [dostęp 2021-01-01].
- ↑ Żmudzińska-Nowak i inni, Reflektory: interdyscyplinarne spojrzenie na dziedzictwo architektury Górnego Śląska drugiej połowy XX wieku, Katowice: Biblioteka Śląska, 2017, ISBN 978-83-64210-49-5, OCLC 1030545995 [dostęp 2019-09-20].
- ↑ M.P. z 1995 r. nr 15, poz. 175.
- ↑ M.P. z 1999 r. nr 6, poz. 68.
- ↑ Kawaler Orderu Wojciech Zabłocki. ecce-homo.pl. [dostęp 2011-08-17].
- ↑ Bitwa Warszawska 1920, Muzeum Sportu i Turystyki w Warszawie [dostęp 2020-11-23].
- ↑ Barbara Sowa: Kto wszedł do komitetu poparcia Komorowskiego, a kto z niego wypadł? Cała Lista. dziennik.pl, 2015-03-16. [dostęp 2015-03-21].
- ↑ Zmarł utytułowany szermierz i architekt Wojciech Zabłocki. onet.pl, 5 grudnia 2020. [dostęp 2020-12-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-07)].
- ↑ Wybitny szermierz i architekt Wojciech Zabłocki spoczął na Powązkach. polsatsport.pl. [dostęp 2020-12-11].
Bibliografia
- Mała encyklopedia sportu, Warszawa 1987 (tom II)
- Zygmunt Głuszek, Polscy olimpijczycy 1924–1984, Warszawa 1988
- Kto jest kim w Polsce. Edycja 3, Warszawa 1993
- Kazimierz Marcinek, Eryk Lipiński, Plebiscyty od Kuchara do Maliny, Warszawa 1988
- Profesorowie Politechniki Łódzkiej 1945–2005. Ewa Chojnacka, Zbigniew Piotrowski, Ryszard Przybylski (red.). Łódź: Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 2006, s. 302.
Linki zewnętrzne
- Polski Komitet Olimpijski: Wojciech Zabłocki – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl. www.olimpijski.pl. [dostęp 2014-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 września 2017)]. (pol.).
- Wojciech Zabłocki – strona w serwisie ArchINFORM (ang. • niem.)
- Wojciech Zabłocki w bazie filmpolski.pl
- Prof. dr hab. inż. Wojciech Zabłocki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2014-12-19].
| Złoto |
| ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Srebro |
| ||||
| Brąz |
|
.svg){kind=small}
| Złoto |
| ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Srebro |
| ||||
| Brąz |
|
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Fencing. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Team sabre podium 1960 Olympics men
Autor: Lukasz2, Licencja: CC0
Gwiazda w Alei Gwiazd sportu we Władysławowie
Autor: Mateusz Opasiński, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób aktorki Aliny Janowskiej i architekta oraz szermierza Wojciecha Zabłockiego w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie