Wojna birmańsko-syjamska (1613–1618)

Wojna birmańsko-syjamska 1613–1618

Pola ryżowe w Chiang Mai
Czas	1613–1618
Miejsce	Chiang Mai, Tawè
Terytorium	Tajlandia, Birma
Wynik	Bez rozstrzygnięcia
Strony konfliktu
Syjam Birma
Dowódcy
Songtham Anaukpetlun
Siły
nieznane nieznane
Straty
nieznane nieznane
brak współrzędnych

Wojna birmańsko-syjamska 1613–1618 – kontynuacja wojen i operacji militarnych mających miejsce w XVI w na terenach Królestwa Tawè (Birma) oraz Chiang Mai (północna Tajlandia).

W roku 1599 doszło w Birmie do wybuchu wojny domowej, w wyniku której zniszczone zostało miasto Pegu, a Królestwo Birmy pogrążyło się w anarchii. Anaukpetlun, władca Królestwa Ava z dynastii Taungngu (panujący w latach 1606–1628) dostrzegł swoją szansę rozszerzenia władzy na całą Birmę. W 1607 r. zdobył on Pyain, trzy lata później Taungngu, a w 1613 r. Thanlyin i Pegu. Po tych sukcesach Anaukpetlun skierował się ku należącym do Syjamu ziemiom Tawè oraz Taninthayi. Na przełomie lat 1613–1614 władca Avy zdobył Tawè, które jednak niedługo później odbiły wojska syjamskie z pomocą sił portugalskich. Niepowodzeniem zakończył się atak birmański na Taninthayi.

W trakcie walk w Birmie Anaukpetlun wysłał część wojsk do syjamskiego Królestwa Chiang Mai (północna Tajlandia). Birmańczycy rozpoczęli oblężenie Lampangu, trwające do 1618 r, w którym to Anaukpetlun i król Syjamu Songtham zawarli porozumienie pokojowe, na mocy którego Tawè przeszło pod panowanie syjamskie, a Chiang Mai – birmańskie.

Bibliografia

• Rajanubhab Damrong: Our Wars with the Burmese: Thai-Burmese conflict 1539-1767. Bangkok: White Lotus, 2001. ISBN 974-7534-58-4. (ang.)
• G.E. Harvey: History of Burma: From the Earliest Times to 10 March 1824. Londyn: Frank Cass & Co. Ltd, 1925. (ang.)