Wojna chremonidejska

Wojna chremonidejska (ok. 267 p.n.e. - 261 p.n.e.) to konflikt Aten popieranych przez Egipt Ptolemeuszy z hegemonią macedońską w Grecji.

W wyniku wojen diadochów, po śmierci Aleksandra Wielkiego powstały nowe rządy w Egipcie, państwie Seleukidów oraz Macedonii. Grecja stała na uboczu tego wielkiego konfliktu, jedynie większe spory toczyły Ateny, Sparta i inne mniejsze poleis. Dążenia niepodległościowe w tych państwach były jednak wyraźne.

Od połowy IV wieku p.n.e. największe wpływy w Grecji zyskała Macedonia. Państwo to zapewniło sobie hegemonię dzięki silnym garnizonom wojskowym w Chalkis i Koryncie, a także poparciu promacedońskich władców miejscowych państewek.

Na początku wojny chremonidejskiej królem Macedonii był Antygon II Gonatas. Do jego największych rywali zaliczał się król egipski Ptolemeusz II, który zamierzał zająć Wyspy Egejskie, wspierając antymacedońskie partie w Atenach. W roku 267 p.n.e. Ateny zdecydowały się wypowiedzieć Macedonii wojnę. Do konfliktu włączyła się także Sparta. Rok 266 p.n.e. upłynął bez decydujących wydarzeń. Poza greckim lądem stałym, głównym teatrem działań wojennych stało się południowe wybrzeże jońskie, rządzone przez syna króla egipskiego Ptolemeusza. Egipcjanom udało się tutaj zdobyć ważny strategicznie punkt wybrzeża dla swojej floty. W roku 265 p.n.e. Antygon odniósł w Koryncie pierwszy większy sukces w walce z Grekami. W walce poległ król spartański Areus I. Wkrótce sytuacja pogorszyła się także w Atenach. Antygon obległ miasto, pokonując w okolicy wyspy Kos pomocniczą flotę egipską. W roku 261 p.n.e. wygłodzeni obrońcy Aten skapitulowali. Miasto, będące wówczas centrum kulturalnym Grecji, straciło swoje polityczne znaczenie, zmuszone zostało też do utrzymywania garnizonu macedońskiego.

Bibliografia

• H.J.Gehrke, Geschichte des Hellenismus, Muenchen 2003
• A.Arenz, Eine Periegese Griechenlands am Vorabend des Chremonideischen Krieges, Muenchen 2006.