Wojskowy Sąd Okręgowy Nr V

Wojskowy Sąd Okręgowy Nr V
Historia
Państwo

 II Rzeczpospolita

Sformowanie

1921

Rozformowanie

1939

Dowódcy
Pierwszy

ppłk Ludwik Izierski

Organizacja
Dyslokacja

garnizon Kraków

Rodzaj sił zbrojnych

wojsko

Rodzaj wojsk

służba sprawiedliwości

Podległość

Departament Sprawiedliwości MSWojsk.

Wojskowy Sąd Okręgowy Nr Vjednostka organizacyjna służby sprawiedliwości Wojska Polskiego II RP z siedzibą w Krakowie.

Historia

U kresu I wojny światowej na podstawie rozporządzenia Polskiej Komisji Likwidacyjnej z dniem 1 listopada 1918 dokonano reorganizacji sądownictwa wojskowego. Z Sądu dywizyjnego dla c. i k. armii (niem. Heeresdivisionsgericht) i Sądu dywizyjnego dla c. k. Obrony Krajowej (niem. Landwehrdivisionsgericht) został utworzony jeden sąd pod nazwą „Sąd Dywizyjny Wojsk Polskich w Krakowie”, natomiast z Sądu brygady dla c. i k. armii (niem. Heeresbrigadegericht) i Sądu brygady dla c. k. Obrony Krajowej (niem. Landwehrbrigadegericht) został utworzony jeden sąd pod nazwą „Sąd Brygady Komendy Wojsk Polskich”. Szefem Sądu Dywizyjnego został ppłk Ludwik Izierski[1][2].

Na początku 1919 Sąd Dywizyjny Wojsk Polskich w Krakowie został przemianowany na Sąd Wojenny Okręgu Generalnego w Krakowie, a następnie na Sąd Wojskowy Okręgu Generalnego w Krakowie[3].

W wyniku organizacji służby sprawiedliwości na czas pokoju została nadana nowa nazwa: Wojskowy Sąd Okręgowy Nr V[4]. Dotychczasowe wojskowe sądy załogowe zostały przekształcone w wojskowe sądy rejonowe i ulokowane w Krakowie, Bielsku i Katowicach[4].

Wojskowy sąd okręgowy obejmował swoim obszarem działania cały Okręg Korpusu Nr V. Sąd wykonywał czynności zasadniczo na swoim obszarze działania. Poza swoim obszarem działania sąd mógł wykonywać czynności tylko, gdy wymagało tego dobro wymiaru sprawiedliwości, ewentualnie gdy znacznie oszczędzono by koszty[5].

Obsada

Szefowie sądu
  • ppłk Ludwik Izierski (od 1 XI 1918)
  • płk KS dr Mieczysław Bielski (1923[6][7][8] – 30 IV 1927[9])
  • płk KS dr Aleksander Hiacynt Bartik (VII[10] – 30 IX 1927 → stan spoczynku[11])
  • płk KS Mikołaj Kostecki (14 X 1927[4] – IV 1929 → szef WSO Nr I)
  • ppłk / płk KS dr Stanisław Cięciel (16 XII 1929 – 7 I 1931 → sędzia NSW)
  • ppłk KS Kalikst Szymonowicz (III 1931[12] – 31 VIII 1935 → stan spoczynku[13])
  • ppłk / płk aud. dr Jan Zygmunt Dąbrowski (31 VIII 1935[14] – 1937 → sędzia NSW[15])
  • płk aud. Roman Zbigniew Józef Medwicz (1937 – IX 1939[15])
Obsada personalna w 1939 roku

Obsada personalna i struktura organizacyjna w marcu 1939 roku[16][a]:

  • szef sądu – płk dr Roman Zbigniew Józef Medwicz
  • sędzia orzekający – mjr Alfred Wojciech Hausner
  • sędzia orzekający – mjr Benedykt Stanisław Michalski
  • sędzia orzekający – mjr mgr Franciszek Midura
  • sędzia śledczy – kpt. mgr Mieczysław Alfons Kaczorowski
  • sędzia śledczy – kpt. dr Antoni Świadkowski
  • aplikant – ppor. rez. piech. pdsc. mgr Mieczysław Stanisław Barciszewski
  • aplikant – ppor. rez. piech. pdsc. mgr Bohdan Hieronim Heigel
  • aplikant – ppor. rez. piech. pdsc. mgr Kazimierz Hilary Sienkiewicz

Wojskowa Prokuratura Okręgowa Nr 5

Z dniem 1 listopada 1918 z dotychczasowych prokuratur wojskowych dla c. i k. Armii (niem. Heeresanwalt) i dla c. k. Obrony Krajowej (niem. Landwehranwalt) została powołana Prokuratoria Komendy Wojsk Polskich w Krakowie. Kierownikiem prokuratorii został mjr dr Bronisław Zbyszewski[2].

Wojskowi prokuratorzy okręgowi
  • mjr KS dr Bronisław Zbyszewski (1 XI 1918[1])
  • ppłk KS dr Aleksander Hiacynt Bartik (1923[6][7] – 15 XII 1925 → sędzia orzekający w WSO Nr V[18][19])
  • ppłk KS dr Stanisław Cięciel (15 XII 1925[1] – 16 XII 1929 → p.o. szefa WSO Nr V)
  • ppłk / płk KS dr Michał Przywara (16 XII 1929 – 7 I 1931 → sędzia NSW)
  • mjr / ppłk KS dr Roman Zbigniew Józef Medwicz (26 II 1931[20] – 10 III 1932 → szef WSO Nr VI[21])
  • mjr KS Mieczysław Konstanty Alfons Güntner (10 III 1932[21] – 28 II 1934 → rezerwa[22])
  • ppłk KS dr Jan Zygmunt Dąbrowski (9 IV 1934 – 31 VIII 1935 → szef WSO Nr V)
  • ppłk aud. Henryk I Rzewuski (31 VIII 1935[14] – 31 VIII 1939[23])
  • mjr aud. dr Stefan Mojżyszek (do 18 IX 1939[23])
Obsada personalna w marcu 1939 roku[24]
  • prokurator – ppłk Henryk I Rzewuski
  • wiceprokurator – mjr dr Stefan Mojżyszek
  • podprokurator – kpt. mgr Kazimierz Stefan Kostórkiewicz
  • asystent – kpt. mgr Jarosław Sobieszczański
  • asystent – por. mgr Leopold Edmund Bochenek
  • asystent – por. mgr Franciszek Józef Cichoń
  • asystent – por. mgr Kazimierz Stanisław Krzanowski
  • asystent – por. mgr Antoni Maszewski

Zobacz też

Uwagi

  1. Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[17].

Przypisy

  1. a b c Organa 1928 ↓, s. 64.
  2. a b Obejmowanie władzy. Zarządzenia wojskowe. „Czas”. 490, s. 3, 1918-11-04. Kraków. 
  3. Organa 1928 ↓, s. 65.
  4. a b c Organa 1928 ↓, s. 66.
  5. Dz.U. z 1936 r. nr 76, poz. 536.
  6. a b Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1084.
  7. a b Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 979.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 8 z 6 lutego 1926 roku, s. 6.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 5 lutego 1927 roku, s. 40, 44.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 15 lipca 1927 roku, s. 204.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927 roku, s. 216.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 119.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 88.
  14. a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 100.
  15. a b Szurlej 1939 ↓, s. 3.
  16. Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 870.
  17. Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
  18. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 133 z 18 grudnia 1925 roku, s. 723.
  19. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 136 z 23 grudnia 1925 roku, s. 739.
  20. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 90, 119.
  21. a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 220, 242.
  22. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 142.
  23. a b Szurlej 1939 ↓, s. 4.
  24. Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 870–871.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).