Wsewołod Petriw

Wsewołod Petriw
Всеволод Миколайович Петрів
Ilustracja
generał-chorąży generał-chorąży
Data i miejsce urodzenia

2 stycznia?/ 14 stycznia 1883
Kijów, gubernia kijowska, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

10 lipca 1948
Augsburg, amerykańska strefa okupacyjna Niemiec

Przebieg służby
Siły zbrojne

Coat of Arms of Russian Empire.svg Armia Imperium Rosyjskiego
Coat of Arms of UNR-1.svg Armia Czynna Ukraińskiej Republiki Ludowej

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna sowiecko-ukraińska,
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Symona Petlury Order Świętego Włodzimierza IV klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie) Broń Złota „Za Waleczność”
Symon Petlura i Jewhen Petruszewycz odbierają meldunek płk. Wsewołoda Petrowa. Kamieniec Podolski 1 listopada 1919

Wsewołod Mykołajowycz Petriw, ukr. Всеволод Миколайович Петрів (ur. 2 stycznia?/ 14 stycznia 1883 w Kijowie, zm. 10 lipca 1948 w Augsburgu) – generał-chorąży armii URL, minister spraw wojskowych rządu URL, pedagog, autor wielu prac z historii wojskowości.

Życiorys

Pochodził z rodziny wojskowych. Ukończył kijowski Korpus Kadetów w 1900, następnie Pawłowską Szkołę Wojskową w Petersburgu w 1902 i Mikołajewską Akademię Sztabu Generalnego w 1910. W czasie I wojny światowej szef sztabu 7 turkiestańskiej dywizji strzelców, w randze pułkownika.

W czasie powstania URL formował hajdamacki pułk konny. Potem służył w Sztabie Generalnym URL, był inspektorem piechoty.

Był ministrem spraw wojskowych w rządzie Mazepy (27 sierpnia 1919 - 26 maja 1920).

W latach 1922-1923 był wykładowcą historii wojskowości na kursach oficerów URL internowanych w Kaliszu-Szczypiornie.

Od 1923 na emigracji w Pradze, był wykładowcą Ukraińskiego Instytutu Pedagogicznego im. Drahomanowa w Pradze.

W 1929 wstąpił do Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów (OUN), należał do zarządu organizacji.

W 1941 powołany do rządu Jarosława Stećki, faktycznie nie objął stanowiska. Od 1945 mieszkał w Augsburgu, tam zmarł. Był odznaczony Orderem Świętego Włodzimierza IV klasy, Orderem Świętej Anny III klasy i Orderem Świętego Stanisława II klasy, Szablą Świętego Jerzego.

Bibliografia, literatura, linki

  • Петрів Всеволод w: Dovidnyk z istorii Ukrainy, opr. Ihor Pidkova, Roman Shust, Kost Bondarenko; Lviv 1999, Wyd. Lvivskyi derzhavnyi universytet im. Ivana Franka i Vydavnyctvo Heneza, ISBN 978-966-504-237-2
  • Петрів Всеволод Миколайович w: Енциклопедія історії України: Т. 8. Редкол.: В. А. Смолій (голова) та ін. НАН України. Інститут історії України. - Київ 2011, Wyd. «Наукова думка». ISBN 966-00-0632-2

Media użyte na tej stronie

Coat of Arms of Russian Empire.svg
Central element of the Russian imperial coat of arms.
RUS Order św. Włodzimierza (baretka).svg
Baretka Orderu św. Włodzimierza.
RUS Order św. Stanisława (baretka).svg
Baretka Orderu św. Stanisława.
RUS Order św. Anny (baretka).svg
Baretka Orderu św. Anny.
RUS Order św. Jerzego (baretka).png
Baretka Orderu św. Jerzego
Petriv V.jpg
Wsewołod Mykołajowycz Petriw
Cross of Symon Petliura ribbon bar.svg
Хрест Симона Петлюри (стрічка)
Coat of Arms of UNR-1.svg
Autor: Alex Tora, Licencja: CC BY-SA 2.1 jp
Coat of arms of UNR
12 УНР 30-03-1920 Генерал-хорунжий.svg
Відзнака ступені Генерал-хорунжого, встанoвлена наказoм ГУ ВУНР ч. 16 від 30 березня 1920 р.
KamyanetsUNR.jpg
Петлюра і Петрушевич приймає звіт полковника Петріва під час перегляду Українських військ у Кам'янці Подільському - 1 листопада 1919 р.