Wyżnia Lodowa Przełęcz

Wyżnia Lodowa Przełęcz
Wyżnia Lodowa Przełęcz nad Doliną Śnieżną
Państwo	Słowacja
Wysokość	ok. 2420 m n.p.m.
Pasmo	Karpaty, Tatry
Sąsiednie szczyty	Lodowy Zwornik, Śnieżny Szczyt
Położenie na mapie Tatr Wyżnia Lodowa Przełęcz
49°12′07,1″N 20°11′11,9″E/49,201972 20,186639

Wyżnia Lodowa Przełęcz (słow. Vyšné Ľadové sedlo, niem. Obere Eistaler Scharte, węg. Felső-Jégvölgyi-csorba^[1], ok. 2420 m n.p.m.) – przełęcz w głównej grani Tatr, oddzielająca Lodowy Zwornik (Zadný Ľadový štít, 2507 m) w masywie Lodowego Szczytu (Ľadový štít, 2627 m) od Śnieżnego Szczytu (Snehový štít, 2467 m). Bezpośrednio nad przełęczą znajduje się charakterystyczny uskok Śnieżnego Szczytu. Po północno-zachodniej stronie przełęczy znajduje się Dolina Śnieżna (Ľadová dolinka), będąca gałęzią Doliny Czarnej Jaworowej (Čierna Javorová dolina), a po stronie południowo-wschodniej – Dolina Pięciu Stawów Spiskich (Kotlina Piatich Spišských plies).

Na przełęcz nie prowadzi żaden szlak turystyczny. Wejście bez znaków z Doliny Pięciu Stawów Spiskich jest łatwe, natomiast droga przez Dolinę Śnieżną – długa, trudna i eksponowana, uważana za jedną z najciekawszych i najwspanialszych krajobrazowo dróg taternickich w Tatrach.

Pierwsze znane wejścia:

• latem – Karol Englisch i Johann Hunsdorfer senior, 16 lub 17 lipca 1902 r., przez Dolinę Śnieżną – Adam Ferens i Mieczysław Świerz, 22 lipca 1922 r.,
• zimą – Henryk W. Mogilnicki i Wiesław Stanisławski, 29 grudnia 1930 r. (przez Dolinę Śnieżną).

Przypisy

Bibliografia

• Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIX. Kapałkowa Grań – Śnieżna Przełęcz. Warszawa: Sport i Turystyka, 1974, s. 58-67.

Wyżnia Lodowa Przełęcz wśród podpisanych obiektów – widok z Doliny Pięciu Stawów Spiskich