Wyspa krystaliczna Goryczkowej
Wyspa krystaliczna Goryczkowej – czapka tektoniczna będąca płatem granodiorytów położonym w Tatrach Zachodnich na obszarze pomiędzy Beskidem na wschodzie a Kopą Kondracką na zachodzie. Jej nazwa pochodzi od Goryczkowej Czuby, położonej w centralnej części obszaru[1].
Wyspa krystaliczna – nazywana także „krą” – została oderwana od stropu trzonu krystalicznego Tatr podczas przesuwania się na północne płaszczowiny wierchowe Giewontu, położone ponad młodszymi skałami osadowymi. Jej obszar ma powierzchnię 10 km² i składa się w 4/5 z granitoidów, a w 1/5 ze skał metamorficznych[1].
Genezę wyspy krystalicznej Goryczkowej badał już ok. 1840 r. Ludwik Zejszner, obecna koncepcja płaszczowinowej budowy Tatr wykrystalizowała się w 1903 r. po dyskusji Viktora Uhliga i Maurice'a Lugeona[1].
Przypisy
- ↑ a b c Józef Nyka: Tatry polskie. Przewodnik. Wyd. XV. Latchorzew: Trawers, 2007, s. 175. ISBN 978-83-60078-04-4.
Media użyte na tej stronie
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY 2.5
Goryczkowa Czuba (West Tatra Mountains)