XI Puchar Gordona Bennetta (balonowy)

XI Balonowy Puchar Gordona Bennetta
Bruksela	Bruksela
	; Start balonów.
Data	6 sierpnia 1922
Miejscowość	Genewa
Organizator	FAI
Liczba zawodników	19 załóg
Liczba reprezentacji	7
	Zwycięzcy
Belgia	Ernest Demuyter; Alexander Veenstra

XI Puchar Gordona Bennetta – zawody balonów wolnych o Puchar Gordona Bennetta zorganizowane w 1922 w Genewie. Zawody rozpoczęły się 6 sierpnia.

Historia

Dzięki zwycięstwu w 1921 roku szwajcarskiej załogi, kolejne zawody mogły odbyć się w Szwajcarii. Oficjalnie odbywały się one w Genewie, ale miejsce startu wyznaczono obok fabryki w Châtelaine niedaleko Vernier. Po wybuchu w 1909 roku gazowni w Genewie, tam właśnie została ona odbudowana.

Imprezy poprzedzające zawody

Zawody poprzedziły imprezy, które rozpoczęły się 1 sierpnia, w dniu święta narodowego Szwajcarii. Zaplanowano 11 imprez. Udział zgłosiło 20 balonów: 3 włoskie, 3 francuskie, 2 hiszpańskie, 2 amerykańskie, 2 angielskie i 6 szwajcarskich (m.in. Helvetia, Geneve, Zurych, Leman, Blitz). 2 sierpnia 6 balonów wzięło udział w konkursie lotu na odległość. Zwyciężył francuski balon La Fernande pilotowany przez Georges Blanchet, któremu towarzyszyła pani L. Clavel. Dotarli oni do Turynu przelatując nad Alpami^[1].

3 sierpnia zorganizowano samochodowy pościg za balonem. „Lisem” był balon Cumulus pilotowany przez księcia de la Vaulx. W pościgu wzięło udział 25 samochodów i 8 balonów. Balon ukryty w wąwozie pierwszy znalazł John Gallay z TCS i major Gerber na balonie l'Azurei. W piątek 4 sierpnia konkurs lotu na i lądowania w wybranym punkcie wygrał włoski major Giuseppe di Valle. Sobota była dniem odpoczynku, a uczestników i organizatorów zaproszono na bankiet^[1].

Balon Geneve

Szwajcarzy licząc na kolejne zwycięstwo postanowili ufundować nowy balon, który weźmie udział w zawodach w 1922 roku. Powstał komitet, który zbierał na ten cel pieniądze. Balon noszący nazwę Geneve o pojemności 2200 m³ został wykonany przez augsburską firmę Riedinger za 12 000 franków. Właścicielem został genewski oddział Aeroklubu Szwajcarii. W dniu 23 lipca zaplanowano pierwszy lot, ale z powodu złej pogody nie mógł się on odbyć^[2].

Uczestnicy


Zajęte miejsce	Balon	Załoga pilot pomocnik pilota^[3]	Kraj	Czas lotu [h]	Odległość [w km]	Państwo Miejsce lądowania^[3]
1.	Belgica	Ernest Demuyter Alexander Veenstra	Belgia	25:49	1372,10	Mołdawia Ocnitza
2.	Uncle Sam	Harry E. Honeywell Jeptha Homer II Wade	Stany Zjednoczone	26:12	1061,90	Węgry Tapiogyorgie
3.	La Picardie	Maurice Bienaimé Georges Ravaine	Francja	19:32	923,30	Moor
4.	Trionfale IX	C. Barbanti Ugo Medori	Włochy	22:38	842,10	Austria Poydsdorf
5.	Bruxelles	kpt Mathieu Labrousse col Dewandre	Belgia	16:22	805,80	Węgry Steinamanger
6.	Army	Oscar Westover Carleton F Bond	Stany Zjednoczone	16:59	790,30	Węgry Csorotnek
7.	Helwetia	kpt. Paul Armbruster lt H. Oertli	Szwajcaria	18:50	789,10	Kirsclag
8.	Trionfale V	Giuseppe di Valle Ferrero	Włochy	15:37	774,40	Austria Waldegg
9.	Aerostiere III	A. Guglielmetti Grassi	Włochy	21:13	675,60	Czechosłowacja Czeskie Budziejowice^[3]
10.	La Savoie	Jules Dubois Henri Debray	Francja	16:18	583,90	Niemcy Rossbach
11.	Zurich	R. O. Muller Alex de Quervain	Szwajcaria	18:22	581,20	Austria Zell an Moss
12.	Anjou	Georges Cormier Auger	Francja	17:01	557,80	Austria Eslsbethen
13.	Navy	Lieut. Walter F. Reed Chief Shade	Stany Zjednoczone	19:31	483,70	Niemcy Pappenheim
14.	Margaret	Harold Ernest Allen Arthur Charles Spencer^[4]	Wielka Brytania	16:15	459,40	Niemcy Kühlbach
15.	Cité Ardente	George Van Huysse	Belgia	8:15	345,50	Niemcy Kempten
16.	Bee	Griffith Brewer Claude Brabazon^[5]	Wielka Brytania	12:36	217,50	Szwajcaria Hedigen
17.	Genève	Louis Ansermier Christian von Grünigen	Szwajcaria	7:26	204,50	Niemcy Lindenberg
18.	Polar	Martinez-Sanz Jose Lopez Tienda	Hiszpania	7:33	189,40	Szwajcaria Sempach
19.	Fernando Duro	Eduardo Magdalena Joaquin de la Llave	Hiszpania	1:22	4,30	Szwajcaria Le Grand-Saconnex

Miejsca lądowania załóg.

Przebieg zawodów

W wyniku losowania ustalono następującą kolejność startu: 1.Fernando Duro (Hiszpania) 2. Helwetia (Szwajcaria) 3. Margaret (Wielka Brytania) 4. Belgica (Begia) 5. Army (USA) 6. Aerostiere III (Włochy) 7. La Picardie (Francja) 8. Polar (Hiszpania) 9. Genève (Szwajcaria) 10. Bee (Wielka Brytania) 11.Bruxelles (Belgia) 12.Uncle Sam (USA) 13. Trionfale V (Włochy) 14. Anjou (Francja) 15. Zurich (Szwajcaria) 16.Cité Ardente (Belgia) 17. Navy (USA) 18. Trionfale IX (Italien) 19. La Savoie (Francja)^[6]. Start balonów zaplanowano w niedzielę 6 sierpnia o godzinie 15:45. Jako pierwszy, przy dźwiękach hymnu, wystartował szwajcarski balon Helvetia. Po niej w odstępach 5 minutowych startowały kolejne załogi. Pogoda była dobra, a start oglądało 50 000 widzów^[1]. Balon Fernando Duro, który miał problemy ze startem wystartował jako ostatni^[6].

Zawody wygrał Ernest Demuyter pokonując o ponad 300 km drugą, amerykańską załogę. Nagrodę za najdłuższy czas lotu otrzymał Honeywell, drugi z amerykańskich pilotów Walter F. Reed zdobył nagrodę za najlepiej prowadzony dziennik^[7].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c La Coupe Gordon-Bennett de ballons à Vernier-Châtelaine, une semaine plein gaz (1922), www.pionnair-ge.com [dostęp 2020-02-16] (fr.).
↑ Le ballon „Genève” et ses deux occupants foudroyés en compétition à Bruxelles (1923), www.pionnair-ge.com [dostęp 2020-02-16] (fr.).
↑ ^a ^b ^c R.R. L. R.R., La Semaine D'Aerostiation de Geneve, „L'Aérophile” (15–16), 15 sierpnia 1922, s. 233–235 (fr.).
↑ John Dunville Dunville, CBE, DL (1866–1929): Flights by the Dunvilles and Cups Won, www.dumville.org [dostęp 2020-03-19] (ang.).
↑ 11th Coupe Aéronautique Gordon Bennett. legends.gordonbennett.aero. [dostęp 2020-03-20]. (ang.).
↑ ^a ^b Das Gordon-Bennett-Rennen der Freiballone, „Illustrierte Motorzeitung”, anno.onb.ac.at, 7 września 1922, s. 14 [dostęp 2020-03-19] (niem.).
↑ Balloon Race Winner Covered 852.53 miles, „Evening Star”, 9 września 1922, s. 3, ISSN 2331-9968 [dostęp 2020-02-24] (ang.).

[:6-1] La Coupe Gordon-Bennett de ballons à Vernier-Châtelaine, une semaine plein gaz (1922), www.pionnair-ge.com [dostęp 2020-02-16] (fr.).

[2] Le ballon „Genève” et ses deux occupants foudroyés en compétition à Bruxelles (1923), www.pionnair-ge.com [dostęp 2020-02-16] (fr.).

[:1-3] R.R. L. R.R., La Semaine D'Aerostiation de Geneve, „L'Aérophile” (15–16), 15 sierpnia 1922, s. 233–235 (fr.).

[4] John Dunville Dunville, CBE, DL (1866–1929): Flights by the Dunvilles and Cups Won, www.dumville.org [dostęp 2020-03-19] (ang.).

[5] 11th Coupe Aéronautique Gordon Bennett. legends.gordonbennett.aero. [dostęp 2020-03-20]. (ang.).

[:0-6] Das Gordon-Bennett-Rennen der Freiballone, „Illustrierte Motorzeitung”, anno.onb.ac.at, 7 września 1922, s. 14 [dostęp 2020-03-19] (niem.).

[7] Balloon Race Winner Covered 852.53 miles, „Evening Star”, 9 września 1922, s. 3, ISSN 2331-9968 [dostęp 2020-02-24] (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

Zawody	1906 1907 1908 1909 1910 1911 1912 1913 1920 1921 1922 1923 1924 1925 1926 1927 1928 1929 1930 1932 1933 1934 1935 1936 1937 1938 1983 1984 1985 1986 1987 1988 1989 1990 1991 1992 1993 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2021 2022
Zdobywcy pucharu	Stany Zjednoczone Belgia Francja Szwajcaria Austria Niemcy Polska Wielka Brytania

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne