Yikuang

Yikuang
Ilustracja
Nazwisko chińskie
Pismo uproszczone奕劻
Pismo tradycyjne奕劻
Hanyu pinyinYìkuāng
Wade-GilesI-kuang

Yikuang, książę Qing (慶親王, Qìng qīnwáng; ur. 16 listopada 1838, zm. 28 stycznia 1917) – chiński polityk, arystokrata mandżurski, członek rodu Aisin Gioro. Stryj Zaifenga, ojca cesarza Puyi[1].

Pochodził z bocznej i mało znaczącej linii rodu cesarskiego, zdołał jednak dojść do wysokich stanowisk, m.in. Wielkiego Doradcy[2]. Od 1884 roku stał na czele Zongli Yamen[1]. 7 września 1901 roku podpisał ze strony chińskiej protokół kończący powstanie bokserów.

Był jedną z najbardziej skorumpowanych osób na qingowskim dworze[1]. Bliski współpracownik Yuan Shikaia, cesarzowa Cixi obawiała się tej zażyłości i bezskutecznie próbowała usunąć Yikuanga[2]. W obliczu śmierci cesarzowej próbował w porozumieniu z Yuanem dokonać przewrotu pałacowego i osadzić na tronie swego syna Zaizhena[2]. Cesarzowa udaremniła jednak tę próbę wysyłając Yikuanga w podróż i podczas jego nieobecności wyznaczając na następcę tronu małoletniego Puyi. W zamian zmieniła tytuł Yikuanga na dziedziczny[2].

W 1911 roku powołany na premiera pierwszego w historii Chin gabinetu. Zmarł w Tianjinie[1].

Przypisy

  1. a b c d Jakub Polit: Chiny. Warszawa: Wydawnictwo Trio, 2004, s. 416. ISBN 83-88542-68-0.
  2. a b c d Pu Yi: Ostatni cesarz. Kraków: Wydawnictwo A. Liber, 2002, s. 17-18. ISBN 83-916554-2-3.

Media użyte na tej stronie

Pmyikuang.jpg
Pmyikuang.jpg