Yuka Ebihara

Yuka Ebihara

海老原 由佳

Fot. Piotr Leczkowski, 2018
Data i miejsce urodzenia	22 października 1986 Tokio
Zawód, zajęcie	Artystka baletu
Miejsce zamieszkania	Warszawa
Narodowość	japońska
Edukacja	Dance Academy, Pekin; Iwata Ballet School, Jokohama; Goh Ballet Academy, Vancouver
Stanowisko	Pierwsza tancerka Polskiego Baletu Narodowego
Pracodawca	Teatr Wielki – Opera Narodowa
Rodzice	Hiroaki i Hiromi
Odznaczenia

Yuka Ebihara (jap. 海老原 由佳 Ebihara Yuka; ur. 22 października 1986 roku w Tokio) – japońska tancerka warszawskiej sceny baletowej. Od września 2011 roku związana z Teatrem Wielkim – Operą Narodową, od września 2013 roku jako pierwsza solistka, a od stycznia 2020 pierwsza tancerka Polskiego Baletu Narodowego.

Kariera artystyczna^[1]

Wcześniejsze lata

Naukę tańca rozpoczęła siódmym roku życia w Pekinie, gdzie pracował czasowo jej ojciec, więc przebywała tam z rodziną^[2]. Od 1997 roku kontynuowała naukę w Iwata Ballet School w Jokohamie, a od 2005 roku w kanadyjskiej Goh Ballet Academy w Vancouver. Zaraz po jej ukończeniu, w 2008 roku została tam solistką młodzieżowego zespołu Goh Ballet Youth Company^[3]. Po roku zaczęła poszukiwać swojego miejsca na scenie baletowej wędrując po świecie. Najpierw związała się z Norweskim Baletem Narodowym^[4] w Oslo (2008-2009), występowała gościnnie jako pierwsza solistka z zespołem objazdowym Vienna Festival Ballet(ang.) w Wielkiej Brytanii (2008), była solistką Compagnie Mezzo Ballet we Francji (2009), tańczyła krótko z Suzanne Farrell Ballet(ang.) w Stanach Zjednoczonych (2009) i przez dwa sezony była solistką baletu Chorwackiego Teatru Narodowego w Zagrzebiu (2009-2011). Tam dowiedziała się, że w Warszawie poszukują tancerzy w utworzonym niedawno Polskim Balecie Narodowym pod dyrekcją Krzysztofa Pastora.

Yuka Ebihara

W Polsce

W 2011 wystartowała w międzynarodowym przeglądzie (w tzw. audycji) chętnych tancerzy do pracy w Polskim Balecie Narodowym i została przyjęta. Rozpoczynała tu jako tancerka zespołu baletowego, by następnie w krótkim czasie awansować na kolejne szczeble zawodowe. W 2012 była już koryfejką, zaś w 2013 awansowała dwukrotnie – w styczniu na stanowisko solistki, a we wrześniu została pierwszą solistką. Osiągając najwyższą pozycję w strukturze artystycznej zespołu miała już w dorobku kilka czołowych partii w repertuarze Polskiego Baletu Narodowego. W 2014 została uznana za najlepszą tancerkę na polskiej scenie i wyróżniona Teatralną Nagrodą Muzyczną im. Jana Kiepury^[5][6]. W krótkim czasie wysunęła się na czoło zespołu, o czym świadczą jej liczne angaże i propozycje ról na scenie Teatru Wielkiego – Opery Narodowej oraz pochodzące z zewnątrz^[1]. Jej taniec wzbudza żywe zainteresowanie publiczności oraz spotyka się z pozytywnymi opiniami krytyków i dziennikarzy^{[1][7][8][9][10][11]}.

Jako gwiazda Polskiego Baletu Narodowego tańczyła na scenach USA, Kanady, Rosji, Japonii, Hiszpanii, Holandii, Szwecji, Norwegii, Czech, Litwy, Łotwy i Mołdawii. Rok 2017 przyniósł jej tytuł najlepszej tancerki klasycznej w Polsce, przypieczętowany ponowną Teatralną Nagrodę Muzyczną im. Jana Kiepury^[12][13]. W styczniu 2020 została podniesiona do rangi pierwszej tancerki Polskiego Baletu Narodowego.

Najważniejsze role^[14]

Yuka Ebihara (Księżniczka Alix-Odetta) w Jeziorze łabędzim Krzysztofa Pastora (akt wg Lwa Iwanowa)

Yuka Ebihara i Vladimir Yaroshenko w Bolerze Krzysztofa Pastora

Yuka Ebihara (Małgorzata Gautier) i Patryk Walczak (Armand Duval) w Damie kameliowej Johna Neumeiera

Yuka Ebihara (Mlle Gattai) w balecie Casanova w Warszawie Krzysztofa Pastora

Yuka Ebihara (Matylda Krzesińska), Vladimir Yaroshenko (Carewicz Niki) i Robert Bondara (Car Aleksander) w Jeziorze łabędzim Krzysztofa Pastora

Yuka Ebihara i Kristóf Szabó w Świteziance Roberta Bondary

Yuka Ebihara i Paweł Koncewoj w Don Kichocie Alexeia Fadeyecheva wg Mariusa Petipy

Za granicą

• Giselle – Giselle, choreografia Choo-San Goh (Goh Ballet Youth Company)
• Wieszczka Cukrowa – Dziadek do orzechów, choreografia Choo-San Goh (Goh Ballet Youth Company)
• Solistka – Grand pas classique, choreografia Victor Gsovsky (Goh Ballet Youth Company)
• Odetta-Odylia – Jezioro łabędzie, choreografia Marius Petipa i Lew Iwanow (Vienna Festival Ballet)
• Swanilda – Coppelia, choreografia Christopher Lee Wright (Vienna Festival Ballet)
• Wróżka Śmiałości – Śpiąca królewna, choreografia Emily Hufton (Vienna Festival Ballet)
• Duet – Dark Lines / Red Softness, choreografia Yannis Chevalier (Compagnie Mezzo Ballet)
• Kitri i Królowa Driad – Don Kichot, choreografia Patrick Armand (Chorwacki Teatr Narodowy)
• Solistka i Duet – Concerto Barocco, choreografia George Balanchine (Chorwacki Teatr Narodowy)
• Księżniczka Aurora – Śpiąca królewna, choreografia Derek Dean (Chorwacki Teatr Narodowy)
• Główna para – Paquita, choreografia Derek Dean (Chorwacki Teatr Narodowy)
• Wieszczka Cukrowa – Dziadek do orzechów, choreografia Vaslav Orlikowsky (Chorwacki Teatr Narodowy)

Teatr Wielki – Opera Narodowa / Polski Balet Narodowy

• Gamzatti i Nikija – Bajadera, choreografia Marius Petipa / Natalia Makarowa
• Nasza Silna i Nasza inna – I przejdą deszcze..., choreografia Krzysztof Pastor
• Główny Serafin – Sześć skrzydłach aniołów, choreografia Jacek Przybyłowicz
• Wróżki Jesieni i Wiosny – Kopciuszek, choreografia Frederick Ashton
• Księżniczka Florina – Śpiąca królewna, choreografia Marius Petipa / Jurij Grigorowicz
• Duet 3 – Century Rolls, choreografia Ashley Page
• Duet 2 – Artifact Suite, choreografia William Forsythe
• Duety 2 i 1 – Moving Rooms, choreografia Krzysztof Pastor
• Klara – Dziadek do orzechów i król myszy, choreografia Toer van Schayk i Wayne Eagling
• Syrena – Syn marnotrawny, choreografia George Balanchine
• Hipolita-Tytania – Sen nocy letniej, choreografia John Neumeier
• Ozylda – Tristan, choreografia Krzysztof Pastor
• Solistka i Duet – Concerto Barocco, choreografia George Balanchine
• Aria 1 – In Light and Shadow, choreografia Krzysztof Pastor
• Duet – Pocałunki, choreografia Emil Wesołowski
• Duet 2 – Adagio & Scherzo, choreografia Krzysztof Pastor
• Kitri-Dulcynea, Tancerka Uliczna i Królowa Driad – Don Kichot, choreografia Marius Petipa, Aleksandr Gorski / Alexei Fadeyechev
• Julia – Romeo i Julia, choreografia Krzysztof Pastor
• Mlle Gattai – Casanova w Warszawie, choreografia Krzysztof Pastor
• Katarzyna – Poskromienie złośnicy, choreografia John Cranko
• Miranda – Burza, choreografia Krzysztof Pastor
• Solistka 1 i Duet – Chopiniana, choreografia Michaił Fokin
• Solistka – Chroma, choreografia Wayne McGregor
• Główna solistka – Bolero, choreografia Krzysztof Pastor
• Matylda Krzesińska – Jezioro łabędzie (z nowym librettem), choreografia Krzysztof Pastor
• Księżniczka Alix-Odetta^[15] – Jezioro łabędzie (z nowym librettem), choreografia Krzysztof Pastor
• Świtezianka – Świtezianka, choreografia Robert Bondara
• Flet – Na pięciolinii (Sextuor Tansmana), choreografia Jacek Tyski
• Solistka – II Koncert skrzypcowy Szymanowskiego, choreografia Jacek Przybyłowicz
• Małgorzata Gautier – Dama kameliowa, choreografia John Neumeier^[16]
• Para Naszych – I przejdą deszcze..., choreografia Krzysztof Pastor
• Solistka – Koncert e-moll Chopina, choreografia Liam Scarlett
• Odrodzona – Koncert f-moll Chopina, choreografia Krzysztof Pastor
• Księżniczka Aurora – Śpiąca królewna, choreografia Marius Petipa / Jurij Grigorowicz
• Solistka – Infra, choreografia Wayne McGregor
• Medora – Korsarz, choreografia Marius Petipa / Manuel Legris
• Hrabina Marie Larisch – Mayerling, choreografia Kenneth MacMillan
• Mary Vetsera – Mayerling, choreografia Kenneth MacMillan
• Galina – Bieguni-Harnasie, choreografia Izadora Weiss
• Mina-Elisabeta - Dracula, choreografia Krzysztof Pastor

Nagrody^[1]

• 2003: I Nagroda, Ballet Competition, Jokohama, Japonia
• 2006: I Nagroda, Surrey Festival of Dance, Surrey, Kanada
• 2006: Senior Ballet Championships Winner & Most Outstanding Dance Award, British Columbia Provincials, Vancouver, Kanada
• 2010: Złoty Medal, Międzynarodowy Konkurs Tancerzy Baletu im. Mii Čorak Slavenskiej, Zagrzeb, Chorwacja
• 2014: Teatralna Nagroda Muzyczna im. Jana Kiepury dla najlepszej tancerki w Polsce^[6]
• 2017: Teatralna Nagroda Muzyczna im. Jana Kiepury dla najlepszej tancerki klasycznej w Polsce^[13]
• 2019: Nagroda Parfums Christian Dior za kreacje Matyldy Krzesińskiej w Jeziorze łabędzim Krzysztofa Pastora i Małgorzaty Gautier w Damie kameliowej Johna Neumeiera
• 2019: Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[17]

Życie prywatne

Yuka Ebihara jest żoną Carlosa Martína Péreza, hiszpańskiego solisty Polskiego Baletu Narodowego. W 2022 roku przerwała występy na kilka miesięcy i urodziła córeczkę.

Przypisy

Bibliografia

• http://teatrwielki.pl/ludzie/yuka-ebihara/
• http://www.taniecpolska.pl/ludzie/387
• http://www.taniecpolska.pl/krytyka/386
• Yuka Ebihara, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2021-04-08] .
• http://www.balet.pl/forum_balet/viewtopic.php?t=9451
• http://www.laviemag.pl/taniec-zycia/
• https://www.harpersbazaar.pl/kultura/6328/yuka-ebihara-muzyka-mnie-unosi