Yves Jégo
| ||
 | ||
| Data i miejsce urodzenia | 17 kwietnia 1961 Besançon | |
| Sekretarz stanu ds. terytoriów zamorskich Francji | ||
| Okres | od 18 marca 2008 do 23 czerwca 2009 | |
| Przynależność polityczna | UMP | |
Yves Jégo (ur. 17 kwietnia 1961 w Besançon) – francuski polityk i prawnik, samorządowiec, parlamentarzysta, sekretarz stanu w rządzie François Fillona.
Życiorys
Z wykształcenia prawnik, uzyskał także dyplom DEA z zakresu nauk politycznych. Pracował jako konsultant zawodowy i wydawca, podjął w 2010 praktykę adwokacką. W 1979 przystąpił do gaullistowskiego Zgromadzenia na rzecz Republiki[1][2]. Z tym ugrupowaniem współtworzył w 2002 Unię na rzecz Ruchu Ludowego. Obejmował szereg funkcji w administracji lokalnej i regionalnej. W 1990 po raz pierwszy został radnym miejscowości Montereau-Fault-Yonne, od 1995 wybierany na urząd jej burmistrza. W latach 1998–1999 był radnym departamentu Sekwana i Marna, a w latach 2010–2011 radnym regionu Île-de-France. W wyborach parlamentarnych w 2002 i w 2007 uzyskiwał mandat posła do Zgromadzenia Narodowego[3]. W marcu 2008 powierzono mu stanowisko sekretarza stanu ds. terytoriów zamorskich[1]. W czasie pełnienia przez niego tej funkcji wybuchły zamieszki na Karaibach. Yves Jégo udał się w lutym 2009 na negocjacje w tamten region, nie doprowadził jednak do zażegnania kryzysu, a wobec narastającej krytyki został odwołany do kraju[4]. W czerwcu tego samego roku odszedł z rządu. Wstąpił w 2009 do Partii Radykalnej, stając się jednym z wiceprzewodniczących tego ugrupowania[5], a dwa lata później zrezygnował z członkostwa w UMP. W wyborach parlamentarnych w 2012 uzyskał poselską reelekcję[6].
W kwietniu 2014 po rezygnacji Jeana-Louisa Borloo został p.o. przewodniczącego Unii Demokratów i Niezależnych. Pełnił tę funkcję do listopada 2014, bez powodzenia ubiegał się o przywództwo w UDI. W 2017 ponownie wybrany do niższej izby francuskiego parlamentu[7], w 2018 zrezygnował jednak z mandatu[8].
Przypisy
- ↑ a b Nota biograficzna na stronie lci.tf1.fr (fr.). [dostęp 2012-07-25].
- ↑ Nota biograficzna na stronie prywatnej (fr.). [dostęp 2012-07-25].
- ↑ Yves Jégo na stronie Zgromadzenia Narodowego XIII kadencji (fr.). [dostęp 2012-07-25].
- ↑ Estelle Shirbon: Paris fails to end island protests, seen spreading (ang.). reuters.com, 13 lutego 2009. [dostęp 2012-07-25].
- ↑ Le Bureau National (fr.). partiradical.net. [dostęp 2012-07-25].
- ↑ Résultats des élections législatives 2012 (fr.). lexpress.fr, 17 czerwca 2012. [dostęp 2012-07-25].
- ↑ Elections législatives 2017: Résultats 2d tour (fr.). interieur.gouv.fr. [dostęp 2017-06-18].
- ↑ Yves Jégo na stronie Zgromadzenia Narodowego XV kadencji (fr.). [dostęp 2018-07-17].
Media użyte na tej stronie