Złota Przełączka
 Złota Przełączka po lewej stronie Złotej Turni | |
| Państwo |  Słowacja |
|---|---|
| Wysokość | ok. 2230 m n.p.m. |
| Pasmo | Tatry, Karpaty |
| Sąsiednie szczyty | Mały Kieżmarski Szczyt, Złota Turnia |
Położenie na mapie Tatr  | |
 49°12′05,9″N 20°13′04,5″E/49,201639 20,217917 | |
Złota Przełączka (słow. Ušaté sedlo) – przełęcz położona na wysokości ok. 2230 m n.p.m. w słowackich Tatrach Wysokich. Znajduje się w bocznej grani odchodzącej na północny zachód od wierzchołka Małego Kieżmarskiego Szczytu. Oddziela ścianę tego szczytu od położonej tuż obok Złotej Turni[1].
Spod Złotej Przełączki do Złotego Kotła w północnej ścianie Małego Kieżmarskiego Szczytu opada długi żleb zwany Niemiecką Drabiną, dzielący ścianę tę na górne i dolne piętro. W kierunku Miedzianej Kotliny ze Złotej Przełączki opada natomiast Niemiecka Ławka – półka łącząca ją z Miedzianym Przechodem, położonym w zachodnim żebrze Małego Kieżmarskiego Szczytu[1].
Na siodło przełęczy nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne, dla taterników prowadzi nią droga przez Niemiecką Drabinę i Miedziane Ławki na Łomnicę – piękna widokowo, ale nie najłatwiejsza. Najdogodniej Złotą Przełączkę można osiągnąć z Doliny Zielonej Kieżmarskiej ukosem przez ścianę Małego Kieżmarskiego Szczytu, Złotą Drabiną i dalej Niemiecką Drabiną. Inna droga wiedzie na przełęcz z Miedzianego Ogródka w Miedzianej Kotlinie (odgałęzieniu Doliny Dzikiej) – początkowo Miedzianą Drabiną i dalej Niemiecką Ławką[1].
Przełęcz była znana poszukiwaczom skarbów już od początków XVIII wieku. Prace górnicze prowadziła w tym rejonie rodzina Fabri z Kieżmarku[1].
Nazwa przełęczy i innych sąsiednich obiektów związana jest z poszukiwaniami, które miały na celu wydobycie złota[2].
Historia
Pierwsze wejścia turystyczne:
- niepewne: Valér Horti z dwoma towarzyszami i być może przewodnikiem, między 1880 a 1889 r.,
- pewne: August Otto, przewodnicy Johann Breuer i Johann Franz (senior), 23 lipca 1905 r. – letnie,
- Eduard Gánocz i István Zamkovszky, zima 1927 r. – zimowe[1].
 Złota Przełączka widoczna w ścianie Małego Kieżmarskiego Szczytu (nieco na prawo, poniżej wierzchołka) | .jpg) Złota Przełączka po lewej stronie Złotej Turni |
Przypisy
- ↑ a b c d e Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXII. Wyżnia Miedziana Przełączka – Mała Rakuska Czubka. Warszawa: Sport i Turystyka, 1979, s. 217. ISBN 83-217-2203-2.
- ↑ Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 423. ISBN 83-01-13184-5.
Media użyte na tej stronie
Autor:
- Tatry mapa 2.png: ToSter 2 września 2008
- Poland location map white.svg:
- Poland location map.svg: NordNordWest
- derivative work: Mareklug
Mapa Tatr
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Widok z Zielonej Doliny Kieżmarskiej
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Mały Kieżmarski Szczyt i Kieżmarska Kopa
Autor: Krzysztof Dudzik (User:ToSter), Licencja: CC BY 3.0
Kieżmarski Szczyt, Mały Kieżmarski Szczyt, Durny Szczyt i Mały Durny Szczyt z Doliny Kieżmarskiej
oriented mountain pass symbol : n ne e se