Z Pola Walki
| ||
| Częstotliwość | kwartalnik | |
|---|---|---|
| Państwo |  PRL | |
| Adres | Warszawa | |
| Wydawca | Zakład Historii Partii KC PZPR, Instytut Ruchu Robotniczego | |
| Tematyka | historia | |
| Język | polski | |
| Pierwszy numer | 1958 | |
| Ostatni numer | 1989 | |
| Redaktor naczelny | Feliks Tych (1958–1971), Antoni Czubiński (1971–1974), Zenobiusz Kozik (1974–1982), Bogdan Brzeziński (1982–1989) | |
| ISSN | 0044-149X | |
| OCLC | 68765838 | |
Z Pola Walki. Kwartalnik poświęcony dziejom ruchu robotniczego – kwartalnik ukazujący się w latach 1958–1989 w Warszawie.
Historia
Pismo pierwotnie ukazało się w roku 1956 pod tytułem „Z Pola Walki. Zeszyty Wydziału Historii Partii KC PZPR”. W skład kolegium redakcyjnego weszli wtedy: Janusz Durko, Władysław Góra, Bronisław Krauze, Aleksander Litwin, Wacław Poterański i Feliks Tych. Ukazały się jedynie dwa numery[1]. Z powodu likwidacji na przełomie 1956/1957 Wydziału Historii Partii pismo przesłało się ukazywać.
Wznowiono je z nową numeracją w roku 1958. Wydawcą został Zakład Historii Partii przy KC PZPR, następnie Instytut Ruchu Robotniczego w Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR. Periodyk był poświęcony historii polskiego i międzynarodowego ruchu robotniczego.
Redaktorzy naczelni
- Feliks Tych (1958–1971)
- Antoni Czubiński (1971–1974)
- Zenobiusz Kozik (1974–1982)
- Bogdan Brzeziński (od 1982)
Członkami redakcji byli m.in. Wojciech Bułat (1967–1981), Leon Grosfeld (1958–1968, od pierwszego numeru pisma), Stanisław Kalabiński (1958–1959, od pierwszego numeru pisma), Aleksander Kochański (1958–1962, sekretarz redakcji od pierwszego numeru pisma), Teresa Monasterska (1958–1963), Bronisław Radlak (1965–1967), Tadeusz Sierocki (od 1965), Ludomir Smosarski (1965–1967), Jan Sobczak (1962–1976), Jerzy Targalski (1964–1967), Jan Tomicki (1959–1966), Janusz Żarnowski (1960–1964).
Bibliografia
- Z życia Instytutu Ruchu Robotniczego. 25-lecie kwartalnika „Z Pola Walki”. Posiedzenie Komitetu Redakcyjnego, „Z Pola Walki” (1984), nr 3, s. 201-207.
- Edward Grzędziński, 25-lecie kwartalnika „Z Pola walki”, „Wojskowy Przegląd Historyczny” 28 (1983), nr 4, s. 259–265.
Przypisy
- ↑ „Z Pola Walki. Zeszyty Wydziału Historii Partii KC PZPR”, nr 1 i 2.
Zobacz też
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).