Zaborce (rejon dokszycki)

Zaborce
Заборцы
Państwo

 Białoruś

Obwód

witebski

Rejon

dokszycki

Sielsowiet

Sitce

Populacja (2009)
• liczba ludności


128[1]

Położenie na mapie Białorusi
Ziemia54°53′27″N 27°34′52″E/54,890833 27,581111
Portal Białoruś

Zaborce (biał. Заборцы; ros. Заборцы) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie dokszyckim, w sielsowiecie Sitce.

Historia

W czasach zaborów wieś leżała w gminie Pariafianów, w powiecie wilejskim w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego[2].

W dwudziestoleciu międzywojennym wieś i folwark leżały w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie duniłowickim, od 1926 w powiecie dziśnieńskim, w gminie Parafianów[3].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwały wieś 264 osoby, 209 były wyznania rzymskokatolickiego, 54 prawosławnego a 1 ewangelickiego. Jednocześnie 179 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, 83 białoruską, a 2 inną. Było tu 56 budynków mieszkalnych. Folwark zamieszkiwało 28 osób, wszystkie były wyznania rzymskokatolickiego i zadeklarowały polską przynależność narodową. Były tu 4 budynki mieszkalne.[4]. W 1931 wymieniono wyłącznie wieś. W 54 domach zamieszkiwały 263 osoby[5].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Parafianowie i prawosławnej w m. Sitce Wielkie. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Dokszycach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Parafianowie[6].

Po agresji ZSRR na Polskę w 1939 roku wieś znalazła się w granicach BSRR. W latach 1941–1944 była pod okupacją niemiecką. Następnie leżała w BSRR. Od 1991 roku w Republice Białorusi.

Do 1959 wieś wchodziła w skład sielsowietu Parafianowo[7]

Uwagi

  1. Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921 - 1922), w Ziemi Wileńskiej (1922 - 1926) i w województwie wileńskim (od 1926)

Przypisy

  1. Liczby ludności miejscowości obwodu witebskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
  2. Zaborce, wieś, powiat wilejski, gmina Sitce, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 196.
  3. Dz.U. z 1925 r. nr 67, poz. 472
  4. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 32.
  5. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 22.
  6. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1937.
  7. Рашэнне выканкома Маладзечанскага абласнога Савета дэпутатаў працоўных ад 24 красавіка 1959 г. // Збор законаў, указаў Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР, пастаноў і распараджэнняў Савета Міністраў Беларускай ССР. — 1959, № 5.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Wikimedia Community Logo.svg
Logo społeczności Wikimedia. Proszę zauważyć, że w przeciwieństwie do większości logotypów związanych z ruchem Wikimedia, to logo nie jest zarejestrowane jako znak towarowy.