Zadnia Pańszczycka Czuba

Zadnia Pańszczycka Czuba
Ilustracja
Widok z Małego Kościelca
Państwo

 Polska

Pasmo

Tatry, Karpaty

Wysokość

ok. 2150 m n.p.m.

Pierwsze wejście

sierpień 1903
Walenty Gadowski, Franciszek Zbyszycki

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, w centrum znajduje się czarny trójkącik z opisem „Zadnia Pańszczycka Czuba”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Zadnia Pańszczycka Czuba”
Ziemia49°13′40,8″N 20°02′01,3″E/49,228000 20,033694

Zadnia Pańszczycka Czuba (niem. Hintere Pańszczyca Koppe, słow. Zadná paňščická čuba, węg. Hátsó-Pańszczyca-púp[1]) – wznosząca się na wysokość około 2150 m skalista czuba w północnej grani Skrajnego Granatu oddzielającej dolinę Pańszczycę od Doliny Czarnej Gąsienicowej. Jest to jedna z dwóch Pańszczyckich Czub. Znajduje się pomiędzy Pańszczycką Przełączką Wyżnią (ok. 2145 m) a Pańszczycką Przełączką Pośrednią (ok. 2130 m). Na wschodnią stronę opada żebrem o wysokości kilkudziesięciu metrów w widły dwóch żlebów opadających z Wyżniej i Niżniej Pańszczyckiej Przełączki. Żleby te, połączone niżej w jedno koryto kończą się w piarżysku Zadnich Usypów w górnej części doliny Pańszczycy. Obramowana dwoma żlebami ściana zachodnia jest trzykrotnie wyższa i opada do piarżyska Kotła Czarnego Stawu. Jest bardziej stroma, krucha i silnie pokryta trawnikami[2].

Pierwsze znane przejście turystyczne – granią z Pańszczyckiej Przełęczy, przez wierzchołki Pańszczyckich Czub – Walenty Gadowski i Franciszek Zbyszycki w sierpniu 1903 r.[3]

Nie prowadzi przez nią żaden szlak turystyczny, jest to jednak rejon dopuszczony do wspinaczki skalnej (ale tylko od strony Doliny Gąsienicowej)[4]. Drogi wspinaczkowe:

  • Od zachodu (z górnej części żlebu Pańszczyckiej Przełączki Wyżniej na szczyt); 0 stopień trudności w skali tatrzańskiej, czas przejścia 10 min,
  • Z Pańszczycy północno-wschodnim żebrem; II, od żlebu 30 min[2].

Przez W.H. Paryskiego Pańszczyckie Czuby były traktowane jako część Skrajnego Granatu, z dalsza bowiem zlewają się z jego masywem[2].

Przypisy

  1. Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2016-03-20].
  2. a b c Władysław Cywiński: Granaty. Tatry. Przewodnik szczegółowy, tom 18. Poronin: Wyd. Górskie, 2013. ISBN 978-83-7104-046-7.
  3. Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część II. Zawrat – Żółta Turnia. Warszawa: Sport i Turystyka, 1951.
  4. Dozwolone rejony wspinaczkowe w TPN. [dostęp 2019-01-04].
Widok od północnej strony

Media użyte na tej stronie

Carpathians relief location map.jpg
Autor: Uwe Dedering, Licencja: CC BY-SA 3.0
Location map of Carpathians.
  • Projection: Equirectangular projection, strechted by 148.0%.
  • Geographic limits of the map:
  • N: 50.0° N
  • S: 44.25° N
  • W: 16.0° E
  • E: 27.5° E
  • GMT projection: -JX19.473333333333333cd/14.410266666666665cd
  • GMT region: -R16.0/44.25/27.5/50.0r
  • GMT region for grdcut: -R16.0/44.25/27.5/50.0r
  • Relief: SRTM30plus.
  • Made with Natural Earth. Free vector and raster map data @ naturalearthdata.com.
U+25B2.svg
Black up-pointing triangle , U+25B2 from Unicode-Block Geometric Shapes (25A0–25FF)
Wierch pod Fajki i Skrajny Granat.jpg
Autor: Krzysztof Dudzik (User:ToSter), Licencja: CC BY 3.0
Wierch pod Fajki, Pańszczyckie Czuby i Skrajny Granat
Granaty 2T15.jpg
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Widok z Małego Kościelca