Zair na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1984

Zair na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1984
Zair
Kod MKOl

ZAI

Letnie Igrzyska Olimpijskie 1984
Los Angeles
Chorąży

Christine Bakombo

Liczba zawodników

8 w 9 konkurencjach w 2 dyscyplinach

MedaleZłoto
0
Srebro
0
Brąz
0
Razem
0

Reprezentacja Zairu na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1984 liczyła ośmioro zawodników (7 mężczyzn i 1 kobietę), którzy startowali w 2 dyscyplinach. Zawodnicy z tego kraju nie zdobyli żadnego medalu[1]. Chorążym reprezentacji Zairu była lekkoatletka Christine Bakombo[2]. Najmłodszym reprezentantem Zairu na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1984 był 21-letni bokser Lutuma Diabateza, a najstarszym przedstawicielem tego kraju był 28-letni lekkoatleta Masini Situ–Kumbanga[1]. Wszyscy zawodnicy reprezentowali swój kraj na igrzyskach po raz pierwszy[1].

Był to drugi start tej reprezentacji na igrzyskach olimpijskich[2]. Najlepszym wynikiem, jaki osiągnęli reprezentanci Zairu na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1984, była 9. pozycja, jaką Kitenge Kitengewa zajął w rywalizacji pięściarzy w wadze półśredniej.

Tło startu

Narodowy Komitet Olimpijski Zairu powstał w 1963 roku[3], a Międzynarodowy Komitet Olimpijski zatwierdził go w 1968 roku.

Zair (obecnie Demokratyczna Republika Konga) ma niewielkie tradycje sportowe. Świadczy o tym fakt, że do igrzysk w Los Angeles, reprezentanci tego kraju nie zdobywali medali na najważniejszych imprezach międzynarodowych. Największym sukcesem tego kraju było zdobycie brązowego medalu podczas Igrzysk Afrykańskich 1965, które były rozgrywane w stolicy Konga, Brazzaville[4][a].

Zair na letnich igrzyskach olimpijskich zadebiutował w 1968 roku (wówczas jako Demokratyczna Republika Konga). Jej reprezentanci do czasu startu w igrzyskach w Los Angeles nie zdobyli żadnego medalu olimpijskiego[2].

Statystyki według dyscyplin

Lp.SportMężczyźniKobiety
1.Boks60
2.Lekkoatletyka11
Łącznie71

Boks

Zair w boksie reprezentowało sześciu zawodników. Każdy z nich wystartował w jednej konkurencji. Dwóch zawodników rozpoczęło rywalizacje 31 lipca, zaś pozostali startowali 29 lipca oraz 1, 2 i 3 sierpnia.

Jako pierwszy podczas igrzysk w Los Angeles wystartował Muenge Kafuanka, który wziął udział w rywalizacji pięściarzy w wadze lekkopółśredniej. W pierwszej rundzie trafił na Jorge Maysoneta z Portoryko. Kafuanka przegrał przez RSC[b] w drugiej rundzie (w 2 minucie), i tym samym odpadł z rywalizacji o medale, zajmując 33. miejsce[5]. W tej konkurencji najlepszy był Jerry Page ze Stanów Zjednoczonych[6].

31 lipca kolejni bokserzy z tego kraju stoczyli swoje pojedynki. Jednym z nich był Lutuma Diabateza, który wziął udział w rywalizacji pięściarzy w wadze muszej. W pierwszej rundzie jego przeciwnikiem był José Rodríguez z Portoryko, z którym Diabateza przegrał jednogłośnie (0:5) i zajął 17. miejsce[7]. Najlepszym bokserem w wadze muszej został Steve McCrory ze Stanów Zjednoczonych[8].

Kolejnym reprezentantem Zairu na tych igrzyskach, był Fubulume Inyama, który wziął udział w rywalizacji pięściarzy w wadze lekkośredniej. W pierwszej rundzie miał wolny los. W drugiej jego przeciwnikiem był reprezentant Tonga, Elone Lutui, z którym przegrał 1:4. Podobnie jak Diabateza, uplasował się na 17. miejscu[9]. W tej konkurencji najlepszy był Frank Tate ze Stanów Zjednoczonych[10].

1 sierpnia wystartował kolejny bokser – Kitenge Kitengewa, który wziął udział w rywalizacji pięściarzy w wadze półśredniej. W pierwszej rundzie miał wolny los. W drugiej trafił na boksera sotyjskiego, którym był Lefa Tsapi. Kitengewa wygrał przez RSC[b] w pierwszej rundzie (w 2 minucie i 10 sekundzie). Kolejnym rywalem był Dwight Frazer z Jamajki. Tym razem Kitengewa przegrał 2:3, i odpadł z rywalizacji[11]. W tej konkurencji najlepszy był Mark Breland ze Stanów Zjednoczonych[12].

Następnym bokserem z Zairu był Tshoza Mukuta, który startował w wadze koguciej. W pierwszej rundzie miał wolny los. W drugiej jego przeciwnikiem był Pedro Décima z Argentyny, z którym Mukuta przegrał jednogłośnie (0:5) i zajął 17. miejsce[13]. Najlepszym bokserem w wadze koguciej został Maurizio Stecca z Włoch[14].

Ostatnim reprezentantem Zairu w boksie, był André Kimbu Mboma, który wziął udział w rywalizacji pięściarzy w wadze lekkiej. W pierwszej rundzie miał wolny los. W drugiej jego przeciwnikiem był reprezentant Gujany, Gordon Carew, z którym przegrał 0:5, i uplasował się na 17. miejscu[15]. W tej konkurencji najlepszy był Pernell Whitaker ze Stanów Zjednoczonych[16].

Mężczyźni

ZawodnikKonkurencja1/321/161/8ĆwierćfinałPółfinałFinał
Przeciwnik
Wynik
Przeciwnik
Wynik
Przeciwnik
Wynik
Przeciwnik
Wynik
Przeciwnik
Wynik
Przeciwnik
Wynik
Pozycja
Muenge Kafuankawaga lekkopółśredniaPortoryko Jorge Maysonet
RSC (druga runda)[b]
NQ33T
Lutuma Diabatezawaga muszaPortoryko José Rodríguez
0:5
NQ17T
Fubulume Inyamawaga lekkośredniaBYE[c]Tonga Elone Lutui
1:4
NQ17T
Kitenge Kitengewawaga półśredniaLesotho Lefa Tsapi
RSC (pierwsza runda)[b]
Jamajka Dwight Frazer
2:3
NQ9T
Tshoza Mukutawaga koguciaBYEArgentyna Pedro Décima
0:5
NQ17T
André Kimbu Mbomawaga lekkaBYEGujana Gordon Carew
0:5
NQ17T

Lekkoatletyka

Zair w lekkoatletyce reprezentowało dwoje zawodników (jedna zawodniczka wystartowała w jednej konkurencji natomiast jeden wystąpił w dwóch konkurencjach).

Jako pierwsza podczas igrzysk w Los Angeles wystartowała Christine Bakombo, która wzięła udział w rywalizacji biegaczek na 800 metrów. Startowała z siódmego toru w pierwszym biegu eliminacyjnym. Z wynikiem 2:18,79 zajęła ostatnie, 8. miejsce w swoim biegu, a w końcowej klasyfikacji pierwszej rundy zajęła ostatnie, 25. miejsce (odpadła z rywalizacji o medale). W tej konkurencji zwyciężyła Doina Melinte z Rumunii[17].

Drugim, i zarazem ostatnim reprezentantem Zairu, był Masini Situ–Kumbanga, który wziął udział w dwóch konkurencjach – w biegu na 5000 metrów oraz w biegu maratońskim. W tej pierwszej Situ-Kumbanga startował w czwartym biegu eliminacyjnym. Uzyskawszy czas 15:02,52, zajął przedostatnie, 12. miejsce, co nie dało mu awansu do biegów półfinałowych (w łącznej klasyfikacji pierwszej rundy zajął 47. miejsce na 56 startujących)[18]. Zwycięzcą tej konkurencji został Saïd Aouita z Maroka[19].

12 sierpnia, Situ–Kumbanga wziął udział w maratonie, jednakże nie dobiegł do mety. Zwyciężył Carlos Lopes z Portugalii[20].

Mężczyźni

ZawodnikKonkurencjaEliminacjeĆwierćfinałPółfinałFinał
RezultatMiejsceRezultatMiejsceRezultatMiejsceRezultatMiejsce
Masini Situ–Kumbangabieg na 5000 metrów15:02,5246.NQ
Masini Situ–Kumbangabieg maratońskiDNF[d]

Kobiety

ZawodniczkaKonkurencjaEliminacjeĆwierćfinałPółfinałFinał
RezultatMiejsceRezultatMiejsceRezultatMiejsceRezultatMiejsce
Christine Bakombobieg na 800 metrów2:18,7925.NQ

Uwagi

  1. Imię i nazwisko zawodnika, który zdobył brązowy medal dla Zairu (wówczas DR Konga) jest nieznane.
  2. a b c d RSC – (z ang. Referee Stopped Contest) – zakończenie pojedynku przez sędziego, z powodu niezdolności do dalszej walki jednego z zawodników. Przyczyną takiego stanu rzeczy może być np. kontuzja jednego z zawodników.
  3. Wolny los.
  4. Nie ukończył.

Przypisy

  1. a b c Congo (Kinshasa) at the 1984 Los Angeles Summer Games. Sports-Reference.com. [dostęp 2012-08-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-17)]. (ang.).
  2. a b c Congo (Kinshasa). Sports-Reference.com. [dostęp 2012-08-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-30)]. (ang.).
  3. Democratic Republic of the Congo. olympic.org. [dostęp 2012-08-05]. (ang.).
  4. BEST sports - Jogos Pan-Africanos - Brazzaville 1965. bestsports.com.br. [dostęp 2012-08-20]. (port.).
  5. Muenge Kafuanka Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-16)]. (ang.).
  6. Boxing at the 1984 Los Angeles Summer Games: Men’s Light-welterweight. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-17)]. (ang.).
  7. Lukuma Diabateza Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-17)]. (ang.).
  8. Boxing at the 1984 Los Angeles Summer Games: Men’s Flyweight. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-17)]. (ang.).
  9. Fubulume Inyama Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-18)]. (ang.).
  10. Boxing at the 1984 Los Angeles Summer Games: Men’s Light-middleweight.html. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-17)]. (ang.).
  11. Kitenge Kitengewa Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-31)]. (ang.).
  12. Boxing at the 1984 Los Angeles Summer Games: Men’s Welterweight. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-17)]. (ang.).
  13. Tshoza Mukuta Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-10)].
  14. Boxing at the 1984 Los Angeles Summer Games: Men’s Bantamweight. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-01)]. (ang.).
  15. André Kimbu Mboma Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-16)]. (ang.).
  16. Boxing at the 1984 Los Angeles Summer Games: Men’s Lightweight.html. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-17)]. (ang.).
  17. Athletics at the 1984 Los Angeles Summer Games: Women’s 800 metres Final. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-04-06)]. (ang.).
  18. Athletics at the 1984 Los Angeles Summer Games: Men’s 5,000 metres Round One. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-08-29)]. (ang.).
  19. Athletics at the 1984 Los Angeles Summer Games: Men’s 5000 metres Final. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-09-01)]. (ang.).
  20. Athletics at the 1984 Los Angeles Summer Games: Men’s Marathon. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).

Media użyte na tej stronie

Flag of Zaire (1971–1997).svg
Drapeau du Zaïre (1971–1997)
Flag of Tonga.svg
Autor: unknown, Licencja: CC0
Flag of Jamaica.svg
Flag of Jamaica. “The sunshine, the land is green, and the people are strong and bold” is the symbolism of the colours of the flag. GOLD represents the natural wealth and beauty of sunlight; GREEN represents hope and agricultural resources; BLACK represents the strength and creativity of the people. The original symbolism, however, was "Hardships there are, but the land is green, and the sun shineth", where BLACK represented the hardships being faced.
Olympic rings.svg
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Olympic rings without rims.svg
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Flag of the Democratic Republic of the Congo.svg
The national flag of the Democratic Republic of the Congo. Created according to the 2006 constitution : Son emblème est le drapeau bleu ciel, orné d’une étoile jaune dans le coin supérieur gauche et traversé en biais d’une bande rouge finement encadrée de jaune. (Its symbol is a sky blue flag, decorated with a yellow star in the upper left corner and crossed in the diagonal by a red strip with thin yellow borders) It seems to be identical, except for a lighter field hue, to the 1966–1971 flag.
Flag of Zaire.svg
Drapeau du Zaïre (1971–1997)