Zajezdnia tramwajowa przy ulicy Głogowskiej w Poznaniu

Zajezdnia Głogowska

Widok z ulicy Głogowskiej
Typ	zajezdnia tramwajowa
Państwo	Polska
Miejscowość	Poznań
Lokalizacja	Łazarz
Przewoźnik	MPK Poznań
Data otwarcia	19 listopada 1907
Położenie na mapie Poznania Zajezdnia Głogowska
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Zajezdnia Głogowska
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Zajezdnia Głogowska
52°23′15,58″N 16°53′38,51″E/52,387661 16,894031

Zajezdnia tramwajowa przy ulicy Głogowskiej – zajezdnia tramwajowa w Poznaniu obsługująca tramwaje MPK, zajmująca powierzchnię 2,9 hektara. Druga wybudowana zajezdnia tramwajowa na terenie miasta Poznania. Na terenie zajezdni znajduje się także siedmiopiętrowy budynek, w którym mieszczą się biura i dyrekcja MPK Poznań. Zajezdnia jest oznaczana jako wydział WS1 (do końca 2013 jako wydział S-1).

Plan zajezdni Głogowska

Wnętrze nowej hali postojowej

Zajezdnia w marcu 1991 roku

Historia

W związku z rozwojem komunikacji tramwajowej na terenie miasta Poznania i brakiem miejsca na terenie zajezdni Gajowa, zdecydowano się w 1906 na budowę nowej zajezdni tramwajowej. 19 listopada 1907 oddano do użytku zajezdnię tramwajową przy ul. Głogowskiej. Po wybudowaniu zajezdnia składała się z jednej hali z pięcioma torami i warsztatem. Przez ponad 100 lat funkcjonowania zajezdnia była kilkakrotnie modernizowana i rozbudowywana stając się największą zajezdnią w Poznaniu (do chwili otwarcia zajezdni Franowo). Pierwsza modernizacja odbyła się w latach 20., kiedy zdecydowano się na dobudowanie drugiej pięciotorowej hali. Następna przebudowa odbyła się w lata 30. XX wieku, gdy na terenie zajezdni wybudowano podstację trakcyjną, która zapewniła dostarczanie odpowiedniej ilości prądu dla tramwajów poruszających się po zajezdni. Największa modernizacja zajezdni przypada na lata 50. gdy przebudowano istniejące hale postojowe w jedną z dziewięcioma torami postojowymi. W 1962 powstał siedmiopiętrowy budynek biurowy, w którym mieści się dyrekcja MPK Poznań, która przeniosła się z dotychczasowego budynku znajdującego się na terenie zajezdni Gajowa. Ostatnią modernizację przeprowadzono w latach 1998 – 2000. Wybudowano wtedy nową sześciotorową halę, wyposażoną w specjalne pomosty do przeglądu tramwajów niskopodłogowych których osprzęt znajduje się na dachu pojazdu a nie pod nim, zamontowano także zautomatyzowaną myjnię i zainstalowano stanowisko centralnego odkurzania wagonów. W latach 90. XX wieku planowano zbudowanie głównego wjazdu do zajezdni od strony ul. Dmowskiego (torowiska od linii w ul. Hetmańskiej), z pozostawieniem wjazdu awaryjnego od strony ul. Głogowskiej, ale plany te nigdy nie zostały zrealizowane^[1].

W 1980 (na stulecie MPK Poznań) przy bramie wjazdowej zbudowano betonowy postument, na którym umieszczono wagon tramwaju konnego z 1880. 18 lipca 1999, o godzinie 14:03 w pomnik ten uderzył tramwaj linii 8, który jadąc od strony Górczyna z dużą prędkością wjechał na zwrotnicę przełożoną w kierunku zajezdni i wyskoczył z szyn. W wypadku obrażeń ciała doznało pięć osób, a postument został rozbity^[2].

Od 2005 obiekt przy ulicy Głogowskiej pełni także funkcję poznańskiego Muzeum Komunikacji Miejskiej^[3].

Obecny wieżowiec biurowy przy wjeździe do zajezdni pochodzi z końca lat 50. XX wieku. Wcześniej w jego miejscu stał pochodzący z około 1907 pracowniczy dom mieszkalny^[4].

Obsługa linii

Zajezdnia obsługuje linie:

Tabor liniowy

Na stanie zajezdni znajdują się następujące pojazdy^[5]:
(stan na dzień 9.12.2012 r.)

Zdjęcie	Nazwa	Początek eksploatacji	Producent			Liczba składów
	Konstal 105NaDK	1979	Konstal			3
	Konstal 105Na	1979	Konstal			29
	Moderus Alfa	2008	Modertrans Poznań			16
	Moderus Beta MF 20 AC	2016	Modertrans Poznań	(25%)		7/20
	Siemens Combino	2003	Siemens			14
Liczba składów						69
Udział składów niskowejściowych i niskopodłogowych						30,4%
Udział składów klimatyzowanych						10,14%

Zobacz też

• Tramwaje w Poznaniu

Przypisy