Zamach bombowy na dworcu kolejowym w Tarnowie
 Dworzec kolejowy w Tarnowie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejsce | |
| Data | 28 sierpnia 1939 |
| Godzina | 23:18 |
| Liczba zabitych | 20 osób |
| Liczba rannych | 35 osób |
| Typ ataku | zamach bombowy |
| Sprawca | Antoni Guzy |
Położenie na mapie Tarnowa  | |
Położenie na mapie Polski w 1939 r. | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
 50°00′20″N 20°58′26″E/50,005556 20,973889 | |
Zamach bombowy na dworcu kolejowym w Tarnowie – został przeprowadzony 28 sierpnia 1939 roku przez niemieckiego agenta. Bomba eksplodowała o godzinie 23:18, zabijając 20 ludzi i raniąc 35[1].
Historia
Sabotażystą był Antoni Guzy, członek niemieckiej mniejszości narodowej w Bielsku. Zostawił on w sali bagażowej dworca dwie walizki wyładowane materiałami wybuchowymi. Liczba ofiar byłaby dużo wyższa, gdyby na peron zajechał pociąg z Krakowa, który spóźnił się o osiem minut. Ponadto na kilka minut przed zamachem odjechał ze stacji wojskowy transport z wieloma żołnierzami. W przybliżeniu jedna trzecia budynku stacji uległa zniszczeniu.
Antoni Guzy był synem Niemki i Polaka. Jego ojciec zginął podczas I wojny światowej, a w 1938 roku Antoni Guzy – z zawodu ślusarz – został bezrobotny. Szukając pracy dołączył do Gewerkschaft Deutscher Arbeiter, związku zawodowego pomagającego zorganizować pracę w Niemczech. Prawdopodobnie przez tę organizację został zwerbowany do przeprowadzenia zamachu.
Nie ma możliwości zrekonstruowania wszystkich szczegółów zamachu. O godzinie 11:30 Antoni Guzy spotkał się z człowiekiem ze Skoczowa o nazwisku Neuman, który był członkiem niemieckiej organizacji wywiadowczej. Razem wsiedli do pociągu jadącego do Krakowa i opuścili stację w Bielsku o godzinie 12:13. W Krakowie odebrali dwie walizki z biura sali bagażowej. Według późniejszego zeznania złożonego przez Antoniego Guzego, Neuman powiedział mu, żeby zostawił obie walizki w Tarnowie, po czym powrócił do Krakowa, gdzie obaj ponownie się spotkają.
Po eksplozji Antoni Guzy został zatrzymany przez funkcjonariuszy Policji Państwowej, zapytany o dokumenty i przepuszczony. Zatrzymany znowu niedaleko stacji, został rozpoznany jako człowiek, który zostawił walizki. W czasie przesłuchania powiedział o tym, że żałuje tego, co zrobił i nie otrzymał za wykonanie zamachu żadnych pieniędzy. Jego dalsze losy są nieznane. Prawdopodobnie został rozstrzelany 4 września przed wkroczeniem Niemców do Tarnowa[2].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ praca zbiorowa: Encyklopedia Tarnowa. Tarnów: Tarnowskie Towarzystwo Kulturalne, 2010, s. 516. ISBN 978-83-87366-96-4.
- ↑ Jak wyglądały początki II wojny światowej w Tarnowie. rdn.pl, 2012-09-01. [dostęp 2012-09-01]. (pol.).
Bibliografia
- Dia–pozytyw: Ślady i Judaica, Tarnów. [dostęp 2013-11-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-12)].
Media użyte na tej stronie
_location_map.png)
(c) Lukasb1992 z polskiej Wikipedii, CC BY-SA 3.0
Mapa lokalizacyjna Polski — 1939 (marzec – wrzesień).
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Lesser Poland Voivodeship, Poland. Geographic limits of the map:
- N: 50.59 N
- S: 49.07 N
- W: 18.92 E
- E: 21.55 E
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).