Zbór Śląskiego Kościoła Ewangelickiego Augsburskiego Wyznania w Bystrzycy

Zbór Śląskiego Kościoła Ewangelickiego Augsburskiego Wyznania w Bystrzycy Farní sbor Slezské církve evangelické augsburského vyznání v Bystřici
kościół parafialny
Państwo	Czechy
Siedziba	Bystrzyca
Wyznanie	Protestanckie
Kościół	Śląski Kościół Ewangelicki Augsburskiego Wyznania
Seniorat	jabłonkowski
Kościół	w Bystrzycy
Położenie na mapie kraju morawsko-śląskiego Zbór w Bystrzycy
Położenie na mapie Czech (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Zbór w Bystrzycy
49°38′17,7″N 18°43′32,3″E/49,638250 18,725639
Strona internetowa

Zbór Śląskiego Kościoła Ewangelickiego Augsburskiego Wyznania w Bystrzycy – zbór (parafia) luterańska w Bystrzycy, należąca do senioratu jabłonkowskiego Śląskiego Kościoła Ewangelickiego Augsburskiego Wyznania, w kraju morawsko-śląskim, w Czechach. Według danych na koniec 2019 liczył 540 członków^[1].

Historia

Początki zboru (parafii) luterańskiej w Bystrzycy związane są z wydaniem przez cesarza Józefa II Habsburga Patentu Tolerancyjnego w 1781. Pozwolenie na budowę kościoła uzyskano 8 maja 1782. Kamień węgielny położono 25 lipca tego roku. Jako tymczasowy wybudowano kościółek drewniany, a budowę murowanej świątyni przeprowadzono w latach 1811-1817. Pierwszym pastorem został pastor Andrzej Paulini z Węgier (1782-1805), po nim jego syn, również Andrzej (1805-1829), późniejszy superintendent morawsko-śląski. Następnie Wilhelm Raschke (1829-1855).

Patent Tolerancyjny ustanowił również strukturę oficjalnie działającego Kościoła ewangelickiego w Przedlitawii. Wszystkie zbory zostały podległe konsystorzowi powstałemu w 1784 w Cieszynie a w 1785 przeprowadzonemu do Wiednia. W 1784 powstała superintendentura dla Moraw, Śląska i Galicji. W 1807 powstał seniorat śląski, któremu z czasem podległe zostały wszystkie zbory na Śląsku Austriackim.

Według schematyzmu kościelnego z 1875 zbór obejmował miejscowości Bystrzyca, Nydek, Wędrynia, Oldrzychowice, Tyra, Karpętna i Koszarzyska zamieszkałych przez około 7000 luteran^[2].

Po I wojnie światowej i polsko-czechosłowackim konflikcie granicznym obszar zboru znalazł się w granicach Czechosłowacji. Po 1920 wraz z pięcioma innymi polskojęzycznymi zborami luterańskimi utworzył odrębny Kościół Ewangelicki Augsburskiego Wyznania na Śląsku Wschodnim w Czechosłowacji, który został oficjalnie uznany w dniu 24 maja 1923. Kiedy w październiku 1938 Polska dokonała aneksji tzw. Zaolzia zbory te połączono z polskim Kościołem ewangelicko-augsburskim. Już rok później, po włączeniu większości terenu Śląska Cieszyńskiego do III Rzeszy podporządkowano je niemieckiemu konsystorzowi we Wrocławiu. Po drugiej wojnie światowej ŚKEAW ponownie uznano oficjalnie w 1948.

Pastorzy (lista niepełna)^[3]

• Andrzej Paulini (senior) (1782-1805)
• Andrzej Paulini (junior) (1805-1829)
• Wilhelm Raszke (1829-1855)
• Oskar Kotschy (od 1855)
• Karol Michejda (od 1879)
• Oskar Michejda (1910-1919)
• Franciszek Buchwałdek (od 1924)
• Jan Karpecki (1934-1939)
• Emanuel Tlołka (1945-1970)

Przypisy

Bibliografia

• Z historii Kościoła Ewangelickiego na Śląsku Cieszyńskim. Tadeusz J. Zieliński (redakcja). Katowice: Dom Wydawniczy i Księgarski „Didache”, 1992, s. 144-145. ISBN 83-85572-00-7.

Linki zewnętrzne

• Oficjalna stronu zboru