Zbigniew Brzoska

Zbigniew Brzoska
Data i miejsce urodzenia

27 września 1916
Warszawa

Data i miejsce śmierci

9 maja 1987
Warszawa

profesor doktor habilitowany
Specjalność: wytrzymałość materiałów
Alma Mater

Politechnika Warszawska

Doktorat

1946
Politechnika Gdańska

Profesura

1954 (nadzwyczajny),
1962 (zwyczajny)

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal 10-lecia Polski Ludowej Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL”
Grób Zbigniewa Brzoski na cmentarzu Powązkowskim

Zbigniew Stanisław Brzoska (ur. 27 września 1916 w Warszawie, zm. 9 maja 1987 w Warszawie) – polski naukowiec, żołnierz AK, inżynier mechanik, profesor Politechniki Warszawskiej i Szkoły Inżynierskiej im. Wawelberga i Rotwanda.

W 1939 roku ukończył studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej, a 1946 obronił rozprawę doktorską (promotor Maksymilian Tytus Huber) uzyskując tytuł doktora nauk technicznych. Od 1956 do 1960 dziekan Wydziału Lotniczego Politechniki Warszawskiej, od 1963 do 1965 dziekan Wydziału Mechanicznego Energetyki i Lotnictwa Politechniki Warszawskiej. W latach 1960-1970 kierował Katedrą Wytrzymałości Materiałów i Konstrukcji, a w okresie 1970-1984 Zakładem Wytrzymałości Materiałów i Konstrukcji Wydziału Mechanicznego Energetyki i Lotnictwa. W 1969 został członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk, a w roku 1981 członkiem rzeczywistym. Pełnił także funkcję przewodniczącego Komitetu Budowy Maszyn PAN. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Astronautycznego i Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej[1].

W pracy naukowej zajmował się głównie zagadnieniami wytrzymałości konstrukcji cienkościennych, z jego inicjatywy (przy poparciu prof. Fiszdona) powstał, wysiłkiem Głównego Instytutu Lotnictwa w Warszawie, pierwszy polski śmigłowiec BŻ-1 GIL. Jego dorobek jest bardzo wszechstronny, był też m.in. autorem koncepcji nadwozia samonośnego polskiego autobusu San H01B i ich wersji pochodnych.

Został odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Jego ciało spoczęło na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 78-VI-31)[1].

Bibliografia

Przypisy

  1. a b Elżbieta Borysowicz: Wykaz zmarłych Profesorów Politechniki Warszawskiej pochowanych na Powązkach w Warszawie. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, 2015, s. 17-18. ISBN 978-83-7814-461-8.

Media użyte na tej stronie