Zbigniew Kurtycz
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 16 maja 1919 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 30 stycznia 2015 |
| Instrumenty | |
| Gatunki | jazz, rock and roll, ballady |
| Zawód | |
| Powiązania | |
| Odznaczenia | |
     | |
Zbigniew Kurtycz (ur. 16 maja 1919 we Lwowie, zm. 30 stycznia 2015 w Warszawie[1]) – polski piosenkarz, gitarzysta i kompozytor.
Życiorys
Syn Mieczysława Kurtycza - dyrygenta lwowskiej orkiestry mandolinistów Hejnał. Początkowo ojciec udzielał mu lekcji gry na skrzypcach, jednak jego głównym instrumentem stała się gitara. Występował w wielu zespołach muzycznych. Był też piłkarzem Pogoni Lwów (jako junior), wicemistrzem Polski juniorów w 1937. W czasie okupacji radzieckiej Kresów Wschodnich występował w teatrzyku rewiowym Feliksa Konarskiego (Ref-Rena)[2]. Z zespołem artystycznym 3 Dywizji Strzelców Karpackich przeszedł szlak bojowy jako żołnierz 2 Korpusu Polskiego Władysława Andersa[3].
W 1946 wrócił do Polski i śpiewał m.in. jazz, rock and roll, ballady. Jego największym przebojem jest piosenka Cicha woda, którą zaśpiewał jako pierwszy[4]. Skomponował m.in. Jadę do ciebie tramwajem (słowa Janusz Odrowąż) oraz Wołam cię (słowa M. Walewski). Od 1966 występował w duecie z żoną Barbarą Dunin. Współpracował z Polskim Radiem, występował w programie Podwieczorek przy mikrofonie, nagrał kilka płyt, występował za granicą. Po śmierci piosenkarza Juliana Sztatlera prowadził w Warszawie kawiarnię muzyczną Pod Gwiazdami[4].
Miejsce spoczynku
5 lutego 2015 po mszy świętej w kościele pw. św. Karola Boromeusza jego prochy zostały złożone w kolumbarium na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
Odznaczenia, nagrody i wyróżnienia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1999)[5]
- Złoty Krzyż Zasługi (1979)[6]
- Brązowy Krzyż Zasługi (1971)
- Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2007)[7]
- Odznaka Honorowa „Zasłużony Działacz Kultury” (1977)
- Nagroda Artystyczna Polskiej Estrady „Prometeusz” (1995)
- Wyróżnienie ministra kultury i dziedzictwa narodowego (2006)
- Wyróżnienie „Złote Liście Retro” (wspólnie z małżonką, 2006)[8]
Przypisy
- ↑ Zbigniew Kurtycz. [w:] Nekrologi [on-line]. wyborcza.pl, 2015-02-04. [dostęp 2015-02-09]. (pol.).
- ↑ Grzegorz Hryciuk, Polacy we Lwowie 1939–1944, Warszawa 2000, s. 112.
- ↑ Fonosfera. Historia muzyki w Polsce – rok 1958. [dostęp 2007-01-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
- ↑ a b Wojciech Dąbrowski: Zbigniew Kurtycz. [w:] Spotkania z piosenką [on-line]. [dostęp 2012-11-28].
- ↑ M.P. z 2000 r. nr 5, poz. 99
- ↑ Spotkanie twórców i artystów polskiej estrady. „Nowiny”. 146, s. 2, 2 lipca 1979.
- ↑ Medale zasłużony kulturze „Gloria Artis” dla wybitnych polskich artystów. mkidn.gov.pl, 14 grudnia 2007.
- ↑ Głos Festiwalu 6/2006, 4 listopada 2006
Linki zewnętrzne
- Cicha woda ze Lwowa – wywiad z piosenkarzem
- Fonosfera. Historia muzyki w Polsce – rok 1958. fonosfera.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
- Zbigniew Kurtycz w bazie filmpolski.pl
- Zbigniew Kurtycz, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2021-04-10].
- Zbigniew Kurtycz – Biblioteka Polskiej Piosenki
- Zbigniew Kurtycz w bazie Discogs.com (ang.)
- Nie żyje Zbigniew Kurtycz. Stowarzyszenie Autorów ZAiKS. [dostęp 2015-02-09].
Media użyte na tej stronie
Baretka: Brązowy "Krzyż Zasługi".
Polish decoration Zasłużony Działacz Kultury (Meritorious Culture Activist)
Autor: Biblioteka Publiczna dzielnicy Bemowo miasta stołecznego Warszawy, Licencja: CC BY-SA 2.5
This image has been copied from the source with the permision of webmaster (and with the consent of the director of the service). The permission was granted to Stan Zurek (Zureks) via email from Mirosław Domański
Zbigniew Kurtycz