Zbrodnia w Szeszorach
 Tablica Pomnika ofiar zbrodni dokonanej na obywatelach polskich przez OUN-UPA wymieniająca Szeszory | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejsce | |
| Data | 31 marca – 1 kwietnia 1944 |
| Godzina | od 23 do 5 |
| Liczba zabitych | 102[1]. |
| Typ ataku | |
| Sprawca | |
Położenie na mapie Polski w 1939 r. | |
 48°20′11″N 24°59′28″E/48,336389 24,991111 | |
Zbrodnia w Szeszorach – zbrodnia dokonana 31 marca 1944 roku przez ukraińskich nacjonalistów na Polakach we wsi Szeszory, położonej w byłym powiecie kosowskim województwa stanisławowskiego.
Okoliczności zbrodni
Przed II wojną światową w Szeszorach mieszkało około 450 Polaków, co stanowiło jedną czwartą ludności wsi[1]. Polacy mieszkali głównie w pobliżu zamku, kościoła pw. Matki Boskiej Ostrobramskiej oraz drogi do Pistynia[2]. Od 1943 roku pod wpływem propagandy nacjonalistów ukraińskich rusińska i ukraińska większość zaczęła odnosić się wrogo do Polaków[3]. 24 lipca 1943 w rejonie wsi banderowcy zamordowali porwanych z Pistynia lekarza Kalinowicza oraz księdza Józefa Grzesiowskiego[1]. W nocy z 1 na 2 października 1943 dokonano w Szeszorach napadu na dwa domy Skoreckich, którym w ostatniej chwili udało się zbiec. Pod wpływem doniesień o takich atakach część Polaków wyjechała do miejscowości uznawanych za bardziej bezpieczne[3].
Przebieg zbrodni
Dzień przed zbrodnią (30 marca 1944) sympatycy OUN-B w Szeszorach spotkali się na naradzie, na której uzgodniono wymordowanie miejscowych Polaków. Mord poprzedził obrzęd święcenia noży. Po nim zabójcy przeszli do polskiej części wsi i rozpoczęli zabijanie za pomocą narzędzi gospodarskich napotkanych Polaków, nie wyłączając tych z mieszanych rodzin[3]. Podpalono kościół, w którym zginęło 36 osób. Spalono także większość polskich budynków. Polacy szukali ratunku w ucieczce bądź kryjąc się w domach przyjaznych Rusinów i Ukraińców[1].
Zabijanie trwało od godziny 23. do 5. nad ranem[3]. Szeszory należą do 11 miejscowości województwa stanisławowskiego, w których zabito 100 lub więcej Polaków[4].
Przypisy
- ↑ a b c d Szczepan Siekierka, Henryk Komański, Eugeniusz Różański, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie stanisławowskim 1939-1946, Wydanie I, ISBN 978-83-85865-13-1, s. 289-290, 309, 317-318
- ↑ Szeszory (pol.). Strona internetowa o Szeszorach. [dostęp 2014-05-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
- ↑ a b c d 31 marca 1944 (pol.). Strona internetowa o Szeszorach. [dostęp 2014-05-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-20)].
- ↑ Ewa Siemaszko. Bilans zbrodni. „Biuletyn Instytutu Pamięci Narodowej”. 7–8, s. 77–94, 2010. [dostęp 2017-09-18].
Media użyte na tej stronie
_location_map.png)
(c) Lukasb1992 z polskiej Wikipedii, CC BY-SA 3.0
Mapa lokalizacyjna Polski — 1939 (marzec – wrzesień).
Autor: Glaube, Licencja: CC BY-SA 4.0
tablica powiaty Kołomyja i Kosów Huculski