Zdzisław Żmigryder-Konopka

Zdzisław Żmigryder-Konopka

Zdzisław Żmigryder-Konopka
Data i miejsce urodzenia	23 listopada 1897 Warszawa
Data i miejsce śmierci	4 listopada 1939 Lwów
Zawód, zajęcie	wykładowca akademicki
Tytuł naukowy	profesor nauk humanistycznych
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Odznaczenia

Zdzisław Żmigryder-Konopka (ur. 23 listopada 1897 w Warszawie^[1], zm. 4 listopada 1939 we Lwowie) – historyk starożytności rzymskiej i greckiej, członek POW, senator V kadencji w II RP, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Ukończył gimnazjum w Warszawie. Od 1915 był członkiem Związku Młodzieży Postępowo-Niepodległościowej, następnie POW. W latach 1915–1918 walczył w Legionach. Od listopada 1918 w Wojsku Polskim, był członkiem Warszawskiej Legii Akademickiej, wziął udział w obronie Lwowa. Później jako podchorąży w szeregach 8 pułku piechoty Legionów walczył pod Rawą Ruską, gdzie został ranny. Pomimo obrażeń wyniósł z pola walki rannego dowódcę kompanii. Za swój czyn został odznaczony Orderem Virtuti Militari^[2]. 17 października 1919 roku został mianowany z dniem 1 października 1919 roku podporucznikiem piechoty^[3].

17 lipca 1921 roku otrzymał zezwolenie Naczelnego Wodza na przybranie do nazwiska rodowego „Żmigryder” nazwiska „Konopka”, używanego w czasie pełnienia służby w POW^[4]. Kapitan rezerwy^[5].

Po ukończeniu w 1925 studiów historycznych i filologii klasycznej na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego poświęcił się pracy naukowej, kontynuując kształcenie w Berlinie i Rzymie (1928–1931). Był uczniem Gustawa Przychockiego. Doktorat w 1925, habilitacja w 1933 na UW. Zajmował się ewolucją ustroju rzymskiego, historią wojskowości starożytnej w powiązaniu z dziejami społecznymi. Jako docent historii starożytnej na Uniwersytecie Warszawskim uczył również łaciny i greki w Państwowym Gimnazjum im. Tadeusza Reytana w Warszawie^[6][7].

Profesor Uniwersytetu Warszawskiego, Wolnej Wszechnicy Polskiej i Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Członek Związku Żydów Uczestników Walk o Niepodległość Polski (ZŻUWoNP) i jego wiceprezes. W 1938 mianowany przez prezydenta Mościckiego senatorem RP^[8]. Jesienią 1939 zaczął wykładać na Uniwersytecie Lwowskim; zmarł podczas prowadzonych zajęć^[1] na atak serca^[9].

Od 24 grudnia 1920 był mężem Leokadii z Zająców^[5]. Jego syn Jerzy (1923–1944) ps. Poręba zginął w powstaniu warszawskim^[10].

Wybrane prace

• Alle fonti della procedura penale romana, Firenze 1937
• Bibliografia historii starożytnej, cz.3: Za lata 1936–1937, zest. przez komitet warszawski pod red. Zdzisława Zmigrydera-Konopki, Lwów: z zasiłku Min. WRiOP 1938
• Człowiek z głową osła na bucchero w Palermo, Wrocław: Polskie Towarzystwo Archeologiczne 1948
• Dyktatura i cezaryzm, Lwów: Polskie Towarzystwo Historyczne 1935
• Le guerrier de Capestrano: une nouvelle documentation de l'impérialisme etrusque, Leopoli 1938
• Humanizm jako czynnik wychowania moralnego, Warszawa 1934
• III-ci Walny Zjazd Delegatów Związku Żydów Uczestników Walk o Niepodległość Polski w Krakowie dnia 5. XII 1937 r., referat ideowy Związku wygłoszony przez Zdzisława Zmigryder-Konopkę, 1937
• Kampański urząd t. zw. Meddices, Pragae 1931
• Studja nad dziejami ustroju rzymskiego = Sur la génèse des quelques institutions politiques romaines, Warszawa: Societas Scientiarum Varsaviensis 1932
• Studja nad historią ustroju rzymskiego, Cz. 1, Warszawa: Tow. Naukowe Warszawskie 1936
• Ustrój starożytnego Rzymu, Warszawa 1938

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari^[5] nr 5810
• Krzyż Niepodległości (17 września 1932)^[11]
• Krzyż Walecznych (dwukrotnie)^[5], w tym za zasługi w okresie działalności w POW (1922)^[12]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[5]
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[5]
• Krzyż Polskiej Organizacji Wojskowej^[2]

Zobacz też

• Żydzi w parlamencie II RP

Przypisy

Bibliografia

• Kto był kim w II Rzeczypospolitej, red. Jacek Majchrowski, Warszawa 1994.
• Mniejszość żydowska w parlamencie II Rzeczypospolitej: (1922–1939), Janusz Fałowski, Kraków 2006.
• Szymon Rudnicki: Żydzi w parlamencie II Rzeczypospolitej. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2004, s. 411–419. ISBN 83-70596-39-8.
• Iza Bieżuńska-Małowist, Zdzisław Zmigryder-Konopka, „Przegląd Historyczny”, 36 (1946), s. 17–18.
• Iza Bieżuńska-Małowist, Zdzisław Zmigryder-Konopka, „Kwartalnik Historyczny”, 53 (1946), s. 655–659.
• Iza Bieżuńska-Małowist, Zdzisław Zmigryder-Konopka 1897–1939, [w:] Historycy warszawscy ostatnich dwóch stuleci, Warszawa 1986, s. 359–374.
• Iza Bieżuńska-Małowist, Dzieje ustroju rzymskiego w ujęciu Zdzisława Zmigrydera-Konopki, „Przegląd Historyczny”, 40 (1949), s. 72–95.
• Iza Bieżuńska-Małowist, Zdzisław Zmigryder-Konopka 1897–1939, [w:] W kręgu wielkich humanistów. Kultura antyczna w Uniwersytecie Warszawskim po I wojnie światowej, pod red. I. Bieżuńskiej-Małowist, Warszawa 1991, s. 143–154.
• Uczniowie. Zdzisław Zmigryder-Konopka, „Kwartalnik Historyczny”, 53 (1939–1945), s. 655–659.
• Andrzej Biernat, Zmigryder-Konopka Zdzisław, [w:] Słownik historyków polskich, pod red. M. Prosińskiej-Jackl, Warszawa 1994, s. 583.
• Mateusz Mieses Żydzi w akcji wyzwolenia Polski, [w:] Głos Gminy Żydowskiej, 10–11/1938 s. 235–238 (wersja elektroniczna w Bibliotece Cyfrowej Uniwersytetu Warszawskiego).

Linki zewnętrzne

• Dzieła Zdzisława Żmigrydera-Konopki w bibliotece Polona