Zenon Łakomy

Zenon Łakomy

Data i miejsce urodzenia	1 stycznia 1951 Gębice
Data i miejsce śmierci	24 lutego 2016 Polska
Kariera juniorska
Lata Klub Chrobry Głogów
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1970–1978 Stal Mielec
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole  Polska 25 (4)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1978–1979 Stal Mielec (juniorzy) 1979–1985 Pogoń Szczecin (kobiety) 1984–1990 Pogoń Szczecin (mężczyźni) 1986–1990 Polska (mężczyźni) 1991–1993 Vfl Fredenbeck (mężczyźni) SV Post Schwerin (mężczyźni) 1996–1997 TSV GWD Minden (mężczyźni) 1997–2000 Vfl Fredenbeck (mężczyźni) 2000–2001 Wisła Płock (mężczyźni) 2002 Chrobry Głogów (mężczyźni) 2003–2005 Zagłębie Lubin (mężczyźni) 2005–2007 Polska (juniorki) 2006–2008 Polska (kobiety) 2010 Chrobry Głogów (mężczyźni) 2010–2011 Szczypiorno Kalisz (mężczyźni) 2012–2013 Ruch Chorzów (kobiety)

Zenon Łakomy (ur. 1 stycznia 1951 w Gębicach, zm. 24 lutego 2016^[1]) – polski piłkarz ręczny i trener, reprezentant Polski, selekcjoner reprezentacji Polski kobiet i mężczyzn.

Kariera sportowa

Zawodnik

W latach 1965–1970 był zawodnikiem Chrobrego Głogów, w latach 1970–1978 Stali Mielec (z przerwą w sezonie 1971/1972, kiedy reprezentował barwy AZS Katowice). Z mieleckim klubem wywalczył Puchar Polski w 1971 i wicemistrzostwo Polski w 1975. Był reprezentantem Polski juniorów, młodzieżowym reprezentantem Polski, a w latach 1975–1975 wystąpił 25 razy w reprezentacji Polski seniorów, zdobywając 4 bramki. W 1975 zdobył brązowy medal Akademickich Mistrzostw Świata.

Trener

W 1976 ukończył studia w Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. Po zakończeniu kariery zawodniczej prowadził w Stali Mielec drużynę juniorską. W latach 1979–1984 prowadził żeńską drużynę Pogoni Szczecin, wprowadził ją jeszcze w 1979 do ekstraklasy, w 1983 zdobył mistrzostwo, a w 1984 wicemistrzostwo Polski. W latach 1984–1990 prowadził męską drużynę Pogoni, z którą w 1986 spadł do II ligi, ale w 1987 wywalczył awans do ekstraklasy. Jego największym sukcesem w tym okresie było zdobycie Pucharu Polski w 1987. Pracę w Pogoni łączył z prowadzeniem reprezentacji seniorów (1986–1990), z którą wystąpił na mistrzostwach świata grupy „B” w 1987 (3 m.) i 1989 (2 m.) oraz mistrzostwach świata grupy „A” w 1990 (11 miejsce).

W latach 90. prowadził drużyny niemieckie SV Post Telekom Schwerin (1990–1991, 1993–1996) Vfl Fredenbeck (1991–1993, 1997–2000) i TSV GWD Minden (1996/1997).

Od 2000 prowadził męską drużynę Orlen Płock. W sezonie 2000/2001 zdobył z nią wicemistrzostwo Polski i Puchar Polski, a po nie najlepszym starcie kolejnego sezonu odszedł z klubu w październiku 2001. W styczniu 2002 został trenerem Chrobrego Głogów (prowadził drużynę do końca sezonu 2001/2002), w latach 2003–2005 prowadził męską drużynę Zagłębia Lubin i w 2005 wywalczył z nią wicemistrzostwo Polski. W latach 2005–2007 był trenerem młodzieżowej reprezentacji Polski kobiet, w 2007 poprowadził ją na mistrzostwach Europy (13 miejsce). Jesienią 2006 został trenerem reprezentacji Polski seniorek, z którą zajął 8 miejsce na mistrzostwach Europy w 2006 i 11 miejsce na mistrzostwach Europy w 2007. Z tej ostatniej funkcji został zwolniony w 2008, albowiem nie uzyskał awansu na Igrzyska Olimpijskie i finały mistrzostw Europy w 2008. W kolejnych latach prowadził jeszcze ponownie Chrobrego Głogów (w meczach o utrzymanie się w ekstraklasie wiosną 2010), męską drużynę Szczypiorna Kalisz (sezon 2010/2011) i żeńską drużynę Ruchu Chorzów (runda wiosenna sezonu 2012/2013).

Jego żoną była Monika Rudnicka, mistrzyni Polski w barwach Pogoni w 1983. Jego ceremonia pogrzebowa odbyła się 29 lutego 2016 w kościele w Cieszynie Łobeskim w województwie zachodniopomorskim^[2].

Przypisy

Bibliografia

• Władysław Zieleśkiewicz, 95 lat polskiej piłki ręcznej, wyd. ZPRP, Warszawa 2013 (tam biogram, s. 339).
• Józef Witek, Wiesław Madej, 70 lat Klubu Sportowego Stal Mielec 1939–2009, wyd. Mielec 2009, s. 234 i 258.
• 50 lat Morskiego Klubu Sportowego „Pogoń”, wyd. Szczecin 1998 (tam biogram, s. 92)
• Zenon Łakomy trenerem kadry kobiet