Zenon Pigoń

Zenon Pigoń
Data i miejsce urodzenia

29 czerwca 1940
Radziwiłłów

Poseł na Sejm kontraktowy
Okres

od 18 czerwca 1989
do 25 listopada 1991

Przynależność polityczna

Obywatelski Klub Parlamentarny

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wolności i Solidarności

Zenon Pigoń (ur. 29 czerwca 1940 w Radziwiłłowie) – polski polityk, nauczyciel, poseł na Sejm X kadencji.

Życiorys

Ukończył Studium Nauczycielskie w Częstochowie w 1961, następnie w 1974 studia na Wydziale Filologii Polskiej Uniwersytetu Śląskiego. Od 1962 pracował jako nauczyciel w zasadniczych szkołach górniczych, od 1968 do 1970 był szkoleniowcem w Zakładach Remontowo-Montażowych Przemysłu Metali Nieżelaznych „Montomet” w Piekarach Śląskich.

W latach 1976–1980 był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1980 przystąpił do Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, do 1981 kierował komisją okręgową Pracowników Oświaty i Wychowania Ziemi Bytomskiej NSZZ „S”. Po wprowadzeniu stanu wojennego 22 grudnia 1981 został tymczasowo aresztowany, następnie w lutym 1982 skazany na karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Do 1983 redagował założony przez siebie podziemny „Głos Śląsko-Dąbrowski”, po zatrzymaniu go z nakładem tego pisma zaprzestał działalności opozycyjnej i do 1989 prowadził własną działalność gospodarczą.

W latach 1989–1991 sprawował mandat posła na Sejm X kadencji z ramienia Komitetu Obywatelskiego, wybranego w okręgu bytomskim. Działał krótko w Porozumieniu Centrum, następnie był członkiem Partii Chrześcijańskich Demokratów i Porozumienia Polskich Chrześcijańskich Demokratów, w którym pełnił funkcję przewodniczącego krajowej komisji rewizyjnej.

Od 1992 pracował w urzędzie miasta w Tarnowskich Górach jako pełnomocnik burmistrza, naczelnik wydziału edukacji oraz naczelnik wydziału kultury i sportu. W 2003 przeszedł na emeryturę.

Odznaczenia

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim (2007)[1] i Oficerskim (2020)[2] Orderu Odrodzenia Polski. W 2015 otrzymał Krzyż Wolności i Solidarności[3].

Przypisy

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

POL Krzyż Wolności i Solidarności BAR.svg
Baretka Krzyża Wolności i Solidarności.