Zesławice

Ten artykuł od 2022-06 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do wiarygodnych źródeł. (Dodanie listy źródeł bibliograficznych lub linków zewnętrznych nie jest wystarczające). Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Zesławice

Część miasta Krakowa
Zalew Zesławicki
Państwo	Polska
Województwo	małopolskie
Miasto	Kraków
Dzielnica	XVII Wzgórza Krzesławickie
W granicach Krakowa	1 stycznia 1951
SIMC	0950954
Położenie na mapie Krakowa Zesławice
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Zesławice
Położenie na mapie województwa małopolskiego Zesławice
50°06′17″N 20°02′31″E/50,104700 20,041900
Portal Polska

Okolice Zesławic – mapa z 1933 roku

Zesławice – obszar Krakowa wchodzący w skład Dzielnicy XVII Wzgórza Krzesławickie, dawna niewielka wieś położona ok. 10 km na północny wschód od centrum Krakowa.

Nazwa Zesławice jest patronimikiem od imion: Zysław, Zdziesław, Zdzisław. Historyczna zabudowa Zesławic zamyka się w obecnych ulicach: Jeziorany i Nad Baranówką.

Historia

Pierwsza wzmianka o wsi Zesławice pochodzi z 1348 r., kiedy była własnością zakonu cystersów w Mogile. Prawdopodobnie stan ten nie uległ zmianie do roku 1832, kiedy Komisja Włościańska oczynszowała Zesławice wraz z innymi wsiami należącymi do Cystersów. Od powstania podlegała parafii w Raciborowicach, podobnie jak wszystkie okoliczne wsie. W XVIII w. w Zesławicach była karczma, folwark i młyn na potoku Baranówka zwany Blechem.

W ramach rozbudowy Twierdzy Kraków w latach 1892–1896 w bezpośrednim sąsiedztwie Zesławic wybudowano fort pancerny „Dłubnia”, którego zadaniem było ryglowanie doliny Dłubni. Miał współpracować z położonym na wschodzie krzesławickim i mistrzejowickim na zachodzie. Nie zachował się szaniec piechoty № IS.VI.1.

W 1914 roku w ramach przygotowań do oblężenia Twierdzy Kraków, zabudowania Zesławic zostały całkowicie rozebrane, a mieszkańcy wysiedleni(częściowo do Krakowa). Czyszczeniem przedpól fortów objęto wówczas większość okolicznych wsi. Po zakończeniu działań wojennych zezwolono na ponowną zabudowę i z tego okresu zachowało się (do pocz. XXI wieku) kilka drewnianych domów (nr.: 14, 19, 21).

Zesławice zostały w 1949 częścią miasta Nowa Huta, a 1 stycznia 1951 włączono je do Krakowa jako LVI dzielnicę katastralną i osiedle dzielnicy Nowa Huta.

Środowisko, demografia

Zesławice były jedną z mniejszych w okolicy wsi – pod koniec XVIII w. liczyły 17 domów i ok. 110 mieszkańców, w połowie XIX wieku – nieco ponad 20 domów, a w latach 30. XX w. – 14 domów. Prawdopodobnie (przejściowo) w XX w. do Zesławic przyłączono jako przysiółek pobliską niewielką wieś Dłubnię, liczącą w latach 30. XX w. 25 domów.

Zesławice miały charakter rolniczy, czemu sprzyjały żyzne gleby Wzgórz Krzesławickich (tereny lessowe Płaskowyżu Proszowickiego). W 1952 r. w Zesławicach powstała cegielnia (oraz kopalnia odkrywkowa gliny), której produkty wykorzystywano do budowy kombinatu Huty im. Lenina i osiedli dzielnicy Nowej Huty. Znalazła w niej pracę część mieszkańców Zesławic. Większe zmiany związane były z wywłaszczeniami z gruntów rolnych (zajętych m.in. pod cegielnie i odkrywki gliny), a przez to odcięciem tradycyjnych źródeł utrzymania i często koniecznością przeprowadzenia się do blokowisk Nowej Huty.

Nazwiska typowe dla Zesławic: Baran, Perlik, Bochenek (do XIX w.).

Bibliografia

• Encyklopedia Krakowa, PWN, 2000 .