Zespół przyrodniczo-krajobrazowy

Zespół przyrodniczo-krajobrazowy Wydmy Międzyborowskie, Międzyborów
Zespół przyrodniczo-krajobrazowy Potok Sucha w Gminie Szprotawa, Lubuskie

Zespół przyrodniczo-krajobrazowy – forma ochrony przyrody w Polsce. Ustawa o ochronie przyrody z 2004 roku definiuje je jako „fragmenty krajobrazu naturalnego i kulturowego zasługujące na ochronę ze względu na ich walory widokowe i estetyczne”[1].

Zespół przyrodniczo-krajobrazowy wyznacza się w celu ochrony wyjątkowo cennych fragmentów krajobrazu naturalnego i kulturowego, dla zachowania jego wartości przyrodniczych, kulturowych i estetycznych. Działalność na terenach objętych tą formą ochrony uwarunkowana jest opracowaniem dla nich planu zagospodarowania przestrzennego, który uwzględni postulaty przyrodników i historyków[2].

Według danych z 31 grudnia 2018 roku liczba zespołów przyrodniczo-krajobrazowych w Polsce wynosiła 331, które zajmowały powierzchnię 118 911,1 ha[3].

Liczba zespołów przyrodniczo-krajobrazowych w Polsce w latach 2004–2018 według województw[4]:
Rok2004201020112012201320142015201620172018
Ogółem177318324328331335339343352331
Dolnośląskie10161717181818181818
Kujawsko-pomorskie12474848484848484335
Lubelskie7777777777
Lubuskie7131314141516161514
Łódzkie24363939404040404242
Małopolskie46774466109
Mazowieckie32262625262626283739
Opolskie13202020202020202119
Podkarpackie2101010101010101010
Podlaskie1555555555
Pomorskie10323232323232323331
Śląskie15222223242425252423
Świętokrzyskie8131313141515151313
Warmińsko-mazurskie8181818181919192416
Wielkopolskie36688881076
Zachodniopomorskie21414142434444444344

Przypisy

  1. Dz.U. z 2022 r. poz. 916.
  2. Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Trzebiatów – 7.5 Cele i kierunki ochrony i kształtowania środowiska przyrodniczego (s. 65).
  3. GUS. Formy ochrony przyrody. „Ochrona środowiska 2019”, s. 125, tab. 4, 2019-11-29. Wiesława Domańska. Warszawa: Zakład Wydawnictw Statystycznych. ISSN 0867-3217 (pol. • ang.). [dostęp 2019-11-30]. 
  4. GUS Ochrona środowiska 2005-2019 (zakładka archiwum), red. Dariusz Bochenek. ISSN 0867-3217. [dostęp 2019-11-30].

Media użyte na tej stronie

Potok Sucha (Zespół Przyrodniczo-Krajobrazowy w Gminie Szprotawa).jpg
Autor: Maciej Boryna, Licencja: CC BY-SA 4.0
Potok Sucha (Zespół Przyrodniczo-Krajobrazowy w Gminie Szprotawa), utworzony 23 maja 2019 r. uchwałą Rady Miejskiej w Szprotawie, z inicjatywy Towarzystwa Bory Dolnośląskie i Macieja Boryny.

Potok Sucha charakteryzuje się unikalnym naturalnym meandrującym przebiegiem koryta, który nie został przekształcony przez gospodarkę melioracyjną. Jego przebieg przez tereny leśne spowodował, że sam potok w połączeniu z terenami leśnymi, jest swoistą ostoją dla rzadkich i chronionych gatunków zwierząt. Rzeka od wieków rozgraniczała włości Dzikowic od Gościeszowic i Suchej Dolnej, a granice osad od czasów kolonizacji niemieckiej w późnym średniowieczu, niejako z mocy prawa, wyposażone były w pasy leśne. Stąd sąsiadujący z Suchą las jak i naturalny znak graniczny w postaci rzeki są reliktami dziejowymi. Celem ustanowienia ww. obiektu jest ochrona szczególnie cennego przełomu potoku o walorach przyrodniczych, krajobrazowych i kulturowych.

Powierzchnia 2,87 ha i długość koryta potoku 5944 mb.
Miedzyborow dunes03.jpg
Autor: Tomasz Kuran aka Meteor2017, Licencja: CC BY 2.5
Zespół przyrodniczo-krajobrazowy Wydmy Międzyborowskie - Międzyborów.