Ziemia kujawska

Klemens VI, papież, w sprawie zwrotu Polsce ziemi kujawskiej i dobrzyńskiej przez zakon krzyżacki. - dokument z 1342 roku.

Ziemia kujawska (łac. Terra Cuiaviensis) – polska jednostka terytorialna w średniowieczu.

Historia

W 1138 r. ziemia kujawska wraz z Mazowszem stały się dzielnicą Bolesława IV Kędzierzawego. Po nim ziemię tę posiadał jego syn Konrad I mazowiecki, który z kolei w 1236 r. nadał ją Kazimierzowi I kujawskiemu[1].

Ziemia kujawska w okresie rozbicia dzielnicowego ulegała podziałom między książętami, przez co obszar ten w XIV wieku podzielono na dwa województwa: brzeskokujawskie i inowrocławskie (początkowo zwane gniewkowskim)[1][2].

Herb

Herb powiatu inowrocławskiego nawiązujący do herbu ziemi kujawskiej

Cuyaviensis terra, in qua pars una medietatem aquile rubee coronate in campo glauco et pro altera medietate medietatem leonis nigri coronati eciam in campo glauco pro insigni portat.

Jan Długosz zawarł opis herbu ziemi kujawskiej w XV-wiecznej kronice w tych słowach[3]:

W tarczy czerwony połuorzeł i czarny połulew, razem ukoronowane.

Przypisy

  1. ↑ a b Województwo Brzesko-kujawskie. W: Zygmunt Gloger: Geografia historyczna ziem dawnej Polski. Kraków: 1903.
  2. ↑ Województwo Inowłocławskie z ziemią Dobrzyńską. W: Zygmunt Gloger: Geografia historyczna ziem dawnej Polski. Kraków: 1903.
  3. ↑ Insigniorum clenodiorum Regis et Regni Polonie descriptio. W: Jan Długosz: Insignia seu Clenodia Regis et Regni Poloniae. Z kodeksu kórnickiego wydał dr. Z. Celichowski. Poznań: 1885, s. 16.

Media użyte na tej stronie

AGAD Papiez Klemens VI w sprawie zwrotu Polsce ziemi kujawskiej i dobrzynskiej przez zakon krzyzacki.png
Klemens VI, papież, poleca biskupom miśnieńskiemu, krakowskiemu i chełmińskiemu, aby przystąpili do wykonania zleceń bulli Benedykta XII z 22 czerwca 1341 r. w sprawie zwrotu Polsce ziemi kujawskiej i dobrzyńskiej przez zakon krzyżacki.