Zimno (Polska)

Zimno
	wieś
	(c) Zbigniew Czernik / Wikimedia PL, CC BY 3.0
Państwo	Polska
Województwo	lubelskie
Powiat	tomaszowski
Gmina	Łaszczów
Liczba ludności (2011)	391
Strefa numeracyjna	84
Kod pocztowy	22-650
Tablice rejestracyjne	LTM
SIMC	0894180
	Położenie na mapie gminy Łaszczów Zimno
	Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Zimno
	Położenie na mapie województwa lubelskiego Zimno
	Położenie na mapie powiatu tomaszowskiego Zimno
	50°30′23″N 23°44′01″E/50,506389 23,733611

Artykuł	50°30′23″N 23°44′01″E
- błąd	39 m
WD	50°35'N, 23°44'E
- błąd	19676 m
Odległość	1212 m

Zimno – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Łaszczów^[3]^[4].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.

Wieś stanowi sołectwo gminy Łaszczów^[5].

Części wsi

Integralne części wsi Zimno^[3]^[4]
SIMC	Nazwa	Rodzaj
0894196	Korea	część wsi

Historia

Wieś z rodowodem sięgającym XIV wieku. W 1388 roku książę Siemowit IV nadał wieś Zimno Pawłowi z Radzanowa herbu Prawda z ziemi płockiej, chorążemu warszawskiemu w latach 1376–1388. W rękach potomków Pawła to jest Radzanowskich-Niszczyckich z Uhnowa, wieś jest w latach 1469, 1487 i 1531.
Ostatnim właścicielem z rodu Radzanowkich był Andrzej Radzanowski, Niszczycki (od roku 1515 wojewoda płocki, kasztelan wiski od 1509 roku). W 1564 wieś jest już w posiadaniu Łaszczów. Według rejestrów poborowych wieś miała wówczas 5¾ łana (96, 6 ha) gruntów uprawnych. W 1598 ówczesny dziedzic Jan Łaszcz sprzedał ją Dąbrowskiemu. W roku 1626 ponownie wraca do rąk Łaszczów, tym razem Stanisława Łaszcza-Nieledewskiego^[6].
Według spisu miast, wsi, osad Królestwa Polskiego z roku 1827 było we wsi 77 domów i 514 mieszkańców. W II połowie XIX wieku Zimno należało do hrabiowskiej rodziny Fredrów. W 1880 r. wieś liczyła 76 domów z 689 mieszkańcami. W roku 1885 dobra Zimno składały się z folwarków Zimno, Pieniany i Wola Gródecka posiadały rozległość 2300 mórg^[7].
Spis z roku 1921 wykazał we wsi 100 domów oraz 570 mieszkańców, w tym 35 Żydów i aż 343 Ukraińców.

We wsi znajdowała się cerkiew Zaśnięcia Matki Bożej, która została rozebrana 26 czerwca 1938 roku w ramach akcji polonizacyjno-rewindykacyjnej^[8].

Przypisy

↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1613 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
↑ ^a ^b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200), ze zmianami w obwieszczeniu z dnia 2015-08-04 4 sierpnia 2015_(dts) (Dz.U. z 2015 r. poz. 1636).
↑ ^a ^b TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2017-08-31].
↑ Jednostki pomocnicze gminy Łaszczów. Urząd Gminy Łaszczów. [dostęp 2017-08-31].
↑ Janeczek 1991 ↓, s. 330.
↑ Zimno, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 617 .
↑ Memoriał prawosławnych pow. tomaszowskiego i zamojskiego do władz państwowych, cerkiew1938.pl [dostęp 2022-03-09] , za M. Siwicki, Dzieje konfliktów polsko-ukraińskich, t. I, Warszawa 1992, s. 124-127.

Bibliografia

Andrzej Janeczek: Osadnictwo pogranicza polsko-ruskiego. Województwo bełskie od schyłku XIV do początku XVII w. Wrocław: 1991.

[GUS-1] GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..

[poczta-2] Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1613 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .

[RMAiC-2013-3] Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200), ze zmianami w obwieszczeniu z dnia 2015-08-04 4 sierpnia 2015_(dts) (Dz.U. z 2015 r. poz. 1636).

[teryt-4] TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2017-08-31].

[bip-5] Jednostki pomocnicze gminy Łaszczów. Urząd Gminy Łaszczów. [dostęp 2017-08-31].

[CITEREFJaneczek1991330-6] Janeczek 1991 ↓, s. 330.

[SgKP-7] Zimno, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 617 .

[Memoriał-8] Memoriał prawosławnych pow. tomaszowskiego i zamojskiego do władz państwowych, cerkiew1938.pl [dostęp 2022-03-09] , za M. Siwicki, Dzieje konfliktów polsko-ukraińskich, t. I, Warszawa 1992, s. 124-127.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

Miasto	Łaszczów
Wsie	Dobużek Dobużek-Kolonia Hopkie Kmiczyn Łaszczów-Kolonia Małoniż Muratyn Muratyn-Kolonia Nabróż Nadolce Pieniany Pieniany-Kolonia Podhajce Podlodów Pukarzów Ratyczów Steniatyn Wólka Pukarzowska Zimno
Kolonie	Hopkie-Kolonia Kmiczyn-Kolonia Nabróż-Kolonia Pukarzów-Kolonia Steniatyn-Kolonia Zimno-Kolonia
Osada	Pukarzów
Osada leśna	Sośnina
Części miasta	Czerkasy Domaniż
Integralne części wsi	Bajówka Czteropolówka Dobug Dół Felówka Gościniec Góra Kolonia Podlodów Kolonia Podlodów Drugi Korea Krasoniówka Kulikówka Mielniki Nadłącze Ozdobówka Podbłotek Podpole Podstawisko Rowy Sachalin Śluza Wirla Wygody

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne

Zimno (Polska)

Spis treści

Części wsi

Historia

Przypisy

Bibliografia

Media użyte na tej stronie