Zjawisko fotowoltaiczne
Zasada działania ogniwa fotowoltaicznego.
Zjawisko fotowoltaiczne (efekt fotowoltaiczny) – zjawisko fizyczne polegające na powstaniu siły elektromotorycznej w ciele stałym pod wpływem promieniowania świetlnego[1]. W związku z tym należy do zjawisk fotoelektrycznych wewnętrznych. Zjawisko fotowoltaiczne jako pierwszy zauważył w roku 1839 Aleksander Edmund Becquerel, ojciec Henriego Becquerela[2].
Pod wpływem działania promieni słonecznych, elektrony znajdujące się w krysztale krzemu zostają wzbudzone, przechodzą na wyższy poziom energetyczny i zostają wybite. Na skutek ich przemieszczania się pomiędzy elektrodami, powstaje różnica potencjałów, a tym samym prąd elektryczny stały. Zjawisko to jest wykorzystywane w ogniwach fotowoltaicznych.
Przypisy
- ↑ Fotowoltaiczne zjawisko, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2021-07-22].
- ↑ Andrzej Kajetan Wróblewski. Raz dobrze, raz źle. „Wiedza i Życie”, s. 69, październik 2011. ISSN 0137-8929.
Media użyte na tej stronie
Zjawisko Fotowoltaiczne.png
Autor: U. S. Energy Information Administration, translated to polish language by Patryk Tomasik, Licencja: CC BY-SA 4.0
Poprzez wykorzystanie złącza p-n, elektrony przemieszczają się do obszaru N(błękit), a dziury ( a właściwie Dziury elektronowe) do obszaru P (bladoczerwony). Takie przemieszczanie powoduje pojawienie się różnicy potencjałów, czyli napięcia elektrycznego
Autor: U. S. Energy Information Administration, translated to polish language by Patryk Tomasik, Licencja: CC BY-SA 4.0
Poprzez wykorzystanie złącza p-n, elektrony przemieszczają się do obszaru N(błękit), a dziury ( a właściwie Dziury elektronowe) do obszaru P (bladoczerwony). Takie przemieszczanie powoduje pojawienie się różnicy potencjałów, czyli napięcia elektrycznego