Zygmunt Kaczmarski

Zygmunt Kaczmarski
Instrumenty

skrzypce, gitara elektryczna, gitara akustyczna

Zawód

muzyk, pedagog

Powiązania

Akademia Muzyczna w Krakowie
Jan Kanty Pawluśkiewicz
Andrzej Zaucha
Hubert Szymczyński
Irena Jarocka
Jacek Ostaszewski
i in.

Instrument
skrzypce
Zespoły
Skaldowie
Alibabki
Szwagry
Anawa
Kwartet Henryka Słaboszewskiego
Zespół Ireny Jarockiej
Osjan
Fiori Musicali

Zygmunt Kaczmarski – polski skrzypek, gitarzysta, multiinstrumentalista, kompozytor, doktor habilitowany sztuki, inicjator ruchu wykonawstwa historycznego. Wieloletni, pierwszy w Polsce, pedagog klasy skrzypiec barokowych.

Życiorys

Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie w klasie skrzypiec prof. Ewy Szubry-Jargoń. Po studiach specjalizował się w grze na skrzypcach barokowych pod kierunkiem Sigiswalda Kuijkena. W latach 1965-1967 wraz z bratem Januszem, współtwórca i gitarzysta zespołu Skaldowie z którym dokonał nagrań radiowych, które trafiły m.in. na album Skaldowie z 1967, a także na EP-kę pt. Mocne uderzenie z 1966 oraz wystąpił w filmach Cierpkie głogi (reż. Janusz Weychert; prem. 25.10.1966) i Mocne uderzenie (reż. Jerzy Passendorfer; prem. 26.03.1967). Po opuszczeniu krakowskiej formacji współpracował z Alibabkami i Szwagrami. W roku 1972 jako członek grupy muzycznej Teatru Stu wziął udział w przygotowaniach spektaklu Sennik Polski. Latem 1972 roku dołączył do grupy Anawa, z którą w 1973 roku nagrał znakomity album, zatytułowany Anawa i wystąpił w programie Telewizji Kraków[1] – jest także współkompozytorem piosenki pt. Nie przerywajcie zabawy[2]. Po rozwiązaniu zespołu jesienią tego samego roku znalazł się w Kwartecie Henryka Słaboszewskiego, następnie w zespole akompaniującym Irenie Jarockiej pod kier. Huberta Szymczyńskiego[3], a później w Osjanie z którym nagrał w 1979 roku album pt. Księga chmur i na który skomponował utwór pt. Rozdział II[4]. W latach 1982-2012 pracownik dydaktyczny Katedry Muzyki Dawnej w klasie skrzypiec barokowych na Akademii Muzycznej w Krakowie. Zajmował się również problemami rekonstrukcji historycznych instrumentów klawiszowych. Zbudowane przez niego klawesyny znajdują się w polskich instytucjach muzycznych. Jest inicjatorem ruchu wykonawstwa historycznie poinformowanego w Polsce oraz współzałożycielem i kierownikiem artystycznym pierwszego polskiego zespołu instrumentów historycznych pod nazwą Fiori Musicali. Formacja koncertowała niemalże we wszystkich krajach Europy, współpracując z wieloma wybitnymi muzykami polskimi i zagranicznymi. Ma również na koncie kilka nagranych płyt, a także udział w audycjach radiowych i telewizyjnych.

Przypisy

  1. ↑ Anawa i Andrzej Zaucha – występ w TV Kraków. www.facebook.com, 2020-04-17. [dostęp 2021-01-09]. (pol.).
  2. ↑ Ryszard Wolański: Nie przerywajcie zabawy. bibliotekapiosenki.pl, 2016-11-22. [dostęp 2021-01-09]. (pol.).
  3. ↑ Hubert Szymczyński – biogram. wojciechskowronski.pl, 2009-06-13, poprawiono: 2017-09-22. [dostęp 2021-01-09]. (pol.).
  4. ↑ Jacek Żyliński: Ossian – Księga chmur. kppg.waw.pl. [dostęp 2021-01-09]. (pol.).

Bibliografia

Linki zewnętrzne