Zygmunt Skibniewski

Zygmunt Skibniewski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

13 lipca 1905
Korczunek-Rososze

Data i miejsce śmierci

28 października 1994
Warszawa

Poseł I kadencji Sejmu PRL
Okres

od 20 listopada 1952
do 20 listopada 1956

Przynależność polityczna

poseł bezpartyjny

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)
Zygmunt Skibniewski (pierwszy z lewej) w urbanistycznej pracowni „Śródmieście” Biura Odbudowy Stolicy

Zygmunt Skibniewski (ur. 13 lipca 1905 w majątku Korczunek-Rososze na Podolu, zm. 28 października 1994 w Warszawie) – polski architekt, urbanista, profesor Politechniki Warszawskiej, poseł na Sejm PRL I kadencji. Mąż architekt Haliny Skibniewskiej.

Życiorys

(c) Bundesarchiv, Bild 183-12899-0012 / Quaschinsky, Hans-Günter / CC-BY-SA 3.0
Zygmunt Skibniewski (pierwszy z prawej) z Józefem Sigalinem i Hermannem Henselmannem w 1951

Był synem Zygmunta (1868–1922), właściciela dóbr Rososze, i Zofii z Kotkowskich (1882–1972), a stryjecznym bratem Stanisława Skibniewskiego. Maturę zdał w Warszawie w 1923 w prywatnym gimnazjum Kazimierza Kulwiecia. W latach 1918–1920 jako ochotnik brał udział w obronie Lwowa i wojnie polsko-bolszewickiej. Następnie studiował architekturę na Politechnice Warszawskiej, później również w Paryżu pod kierunkiem Le Corbusiera. Do 1939 prowadził w Warszawie pracownię architektoniczną. W czasie II wojny światowej był zaangażowany w działalność konspiracyjną Związku Walki ZbrojnejArmii Krajowej. W czasie okupacji opracowywał wraz z innymi warszawskimi architektami tajny plan odbudowy Warszawy. Zatrzymany w 1944 został wywieziony na przymusowe roboty do Arten w Saksonii, skąd udało mu się zbiec.

W 1945 powrócił do Warszawy. Był współzałożycielem Biura Odbudowy Stolicy (BOS). Pod jego kierownictwem powstały projekty planu ogólnego Warszawy. Następnie był dyrektorem Biura Urbanistycznego Warszawy, powstałego w 1949 z reorganizacji BOS. Dzięki jego osobistej interwencji lokalizacja Huty Warszawa została przesunięta 1,5 km dalej od miasta. Nie udało mu się natomiast zapobiec zdominowaniu śródmieścia przez Pałac Kultury i Nauki, wzniesiony jako „dar narodu radzieckiego dla narodu polskiego.”

W latach 1952–1956 był bezpartyjnym[1] posłem do Sejmu. W okresie powojennym pracował na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Od 1965 był profesorem nadzwyczajnym w Katedrze Podstaw Budowy Miast. Projektowanie urbanistyczne wykładał także w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie i Szkole Głównej Planowania i Statystyki. W latach 1965–1969 i 1971–1979 pełnił funkcję prezesa Towarzystwa Urbanistów Polskich, w latach 1967–1970 był dyrektorem Instytutu Podstawowych Problemów Planowania Przestrzennego PW.

Był odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Francuskiej Legii Honorowej (1939), Złotym Krzyżem Zasługi (1946)[2] Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1964), został laureatem nagrody miasta st. Warszawy. Był dwukrotnie żonaty: najpierw z Janiną Rembertowicz, architektem, następnie z Haliną Erentz, architektem, urbanistą, profesorem Politechniki Warszawskiej, posłanką (1965–1985) i wicemarszałkiem Sejmu (1971–1985); oba małżeństwa były bezdzietne. Zmarł 28 października 1994 w Warszawie. Pochowany został na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 76-1-21)[3].

Przypisy

  1. Biuletyn krajowy, Wydział Wykonawczy Rady Politycznej 1952, str. 32.
  2. M.P. z 1947 r. nr 29, poz. 246.
  3. Cmentarz Stare Powązki: WACŁAW ERENTZ, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2020-02-22].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Pracownicy Biura Odbudowy Stolicy pracownia Śródmieście.jpg
Pracownicy Biura Odbudowy Stolicy w urbanistycznej pracowni Śródmieście. Od lewej: Zygmunt Skibniewski, Stanisław Jankowski, Stanisław Dziewulski, Wojciech Piotrowski, Mikołaj Kokozow, Kazimierz Marczewski, Jerzy Wasilewski i Tadeusz Iskierka
Zygmunt Skibniewski.jpg
Prof. dr inż. Zygmunt Skibniewski
Bundesarchiv Bild 183-12899-0012, Berlin, Architektenkongress, Skibniewski, Henselmann, Sigalin.jpg
(c) Bundesarchiv, Bild 183-12899-0012 / Quaschinsky, Hans-Günter / CC-BY-SA 3.0
Dla celów dokumentacyjnych Niemieckie Archiwum Federalne często zachowywało oryginalny opis fotografii, który może być błędny, tendencyjny, przestarzały bądź politycznie skrajny. Info non-talk.svg
Illus Quasch. 9.12.1951 Deutscher Architektenkongress in Berlin.

Im Haus der Volkskammer in Berlin begann am 9.12.1951 ein Deutscher Architektenkongress, an dem auch ausländische Gäste teilnehmen.

UBz: Prof. Henselmann (Mitte) im Gespräch mit den beiden polnischen Gästen Zbigmew Skibniewski und Josef Sigalin.