Zygodowice

Artykuł

49°56'36"N 19°31'18"E

- błąd

39 m

WD

49°57'0.0"N, 19°31'0.1"E, 49°56'35.77"N, 19°31'34.72"E

- błąd

14 m

Odległość

870 m

Zygodowice
wieś
ilustracja
(c) Sebastian B, CC BY 3.0
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Powiat

wadowicki

Gmina

Tomice

Liczba ludności (2011)

445[1]

Strefa numeracyjna

33

Kod pocztowy

34-103[2]

Tablice rejestracyjne

KWA

SIMC

0073097

Położenie na mapie gminy Tomice
Mapa konturowa gminy Tomice, u góry znajduje się punkt z opisem „Zygodowice”
Położenie na mapie Polski
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Zygodowice”
Położenie na mapie powiatu wadowickiego
Mapa konturowa powiatu wadowickiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Zygodowice”
Ziemia49°56′36″N 19°31′18″E/49,943333 19,521667

Zygodowicewieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie wadowickim, w gminie Tomice. Znajduje się na Pogórzu Wielickim[3].

Wieś duchowna Zegodowice, własność Opactwa Cystersów w Mogile położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie śląskim województwa krakowskiego[4]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bielskiego.

Historia

Historycznie miejscowość była częścią księstwa oświęcimskiego[5]. Po raz pierwszy wzmiankowana w roku 1313, kiedy Mieszko cieszyński darował część wsi dworzaninowi Schottonowi[6]. Ten sprzedał ją Hankonowi z Prandocina. W 1317 otrzymał on drugą część wsi od księcia oświęcimskiego, Władysława[6]. W 1323 Hankon przekazał połowę wsi cystersom z krakowskiej Mogiły, a rok później zakupili drugą część miejscowości od rycerza Floriana (który kupił ją wcześniej od Hankona)[6]. W 1325 w Zygodowicach utworzono samodzielną parafię, jednak nie była w stanie zapłacić podatku władzom kościelnym i w tym samym roku została zlikwidowana[6].

W 1564 roku wraz z całym księstwem oświęcimskim i zatorskim tereny te znajdowały się w granicach Korony Królestwa Polskiego w województwie krakowskim w powiecie śląskim. Po unii lubelskiej w 1569 księstwo Oświęcimia i Zatora stało się częścią Rzeczypospolitej Obojga Narodów w granicach, której pozostawało do I rozbioru Polski w 1772[5]. Po rozbiorach Polski miejscowość znalazła się w zaborze austriackim i leżała w granicach Austrii, wchodząc w skład Królestwa Galicji i Lodomerii.

W 1784 roku właścicielem części miejscowości był szlachcic i właściciel ziemski Jurkowski[6][5]. Zygodowice były prężnym ośrodkiem ruchu ludowego i działalności na rzecz cywilizacyjnego postępu na wsi. W 1886 roku założono tu Kółko Rolnicze, a w 1928 Koło Gospodyń Wiejskich[6].

13 września 1944 r. nad Zygodowicami niemiecka artyleria przeciwlotnicza zestrzeliła bombowiec sił powietrznych USA B-24 Liberator „Hell’s Angel”. W 1991 odsłonięto Obelisk Lotników Amerykańskich upamiętniający śmierć 6 członków załogi i 1 ofiary cywilnej tej katastrofy[7].

W 1945 roku powstała Ochotnicza Straż Pożarna i Orkiestra Dęta.

Części wsi

Integralne części wsi Zygodowice[8][9]
SIMCNazwaRodzaj
0073111Dółczęść wsi
0073128Góraczęść wsi
0073134Jasionekczęść wsi
0073140Osiczynaczęść wsi
0073157Przymiarekczęść wsi

Przypisy

  1. Wieś Zygodowice w liczbach, Polska w liczbach [dostęp 2018-10-08] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1617 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  3. Zygodowice, Gmina Tomice [dostęp 2018-10-08] (pol.).
  4. Województwo krakowskie w drugiej połowie XVI wieku ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 2008, s. 102.
  5. a b c Jan Nepomucen Gątkowski: Rys dziejów księstwa oświęcimskiego i zatorskiego. Lwów: nakład autora, 1867, s. 12.
  6. a b c d e f Grzegorz Łopatecki (red.), Gmina Tomice - krok po kroku, Urząd Gminy Tomice, s. 26-27, ISBN 978-83-63032-00-5 [dostęp 2018-10-08].
  7. Szymon Serwatka, Hell's Angel z Zygodowic, „Przegląd Lotniczy” (5/2000), maj 2000, s. 17.
  8. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  9. GUS. Rejestr TERYT

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie