witraż Jerzego, Michała oraz św. Anny i Marii Magdaleny

Czterej święci stoją pod ozdobnymi arkadami. Nad ich głowami pojawiają się zastępy niebieskie. W tarczach głowy orły kierują swój wzrok ku oślepiającemu światłu słońca - symbol pobożnej duszy oglądającej blask wiecznego Boga. Święty Jerzy i święty Michał stoją ponad personifikacjami zła, które pokonali. Poniżej św. Jerzego, przed wołającą o pomoc księżniczką z podniesionymi rękami w fantastycznym nakryciu głowy, widać smoka, drapieżnika kąsającego zaciekle lancę. Archanioł, przedstawiony jako muskularny młodzieniec o blond włosach, triumfuje z wyciągniętymi rękami nad Lucyferem, który upada, a jego włócznia zostaje złamana na trzy części. Obok niego czarny ogar piekielny szczerzy zęby z oczami pełnymi haẞu. Anna i Maria Magdalena są ubrane jak dystyngowane damy. Za matką Maryi stoją Matka Boża i Chrystus, a pod nią bije fontanna, wielowymiarowy symbol maryjny. Pod grzesznicą Marią Magdaleną, okrytą długim czarnym welonem, wąż prześlizguje się po kwitnącym na czerwono krzewie róży, symbolizującym gorliwość i dobroć. Obie te cechy charakteryzują Magdalenę.

Stylistycznie w tym ołowianym oknie dominuje dyskretny styl secesyjny. Można ją znaleźć na przykład w wijących się liniach, które obrysowują smoka z włócznią, a także w dekoracjach. Świat roślin jest bardzo wystylizowany. Kolory mają znaczenie symboliczne. Jaskrawa czerwień ubrania Michaela podkreśla jego dynamizm i triumfalną postawę. Natomiast odcienie szarości, czerni i fioletu oznaczają smutek i wyrzeczenie Anny i Marii Magdaleny.